فاطمه شب خیز

کاهش التهاب بلندمدت در اثر چاقی ناشی از رژیم غذایی پرچرب با تمرین ورزشی مشاهده شده، اما سازوکارهای آن به طور کامل مشخص نشده است. به همین منظور در پژوهش حاضر، تأثیر دوازده هفته تمرین استقامتی بر IL-6، IL-10 و نسفاتین -1 رت های نر چاق، بررسی شد. 16 سر، رت نر ویستار دو ماهه به مدت 8 هفته با غذای پرچرب تغذیه شدند تا به میانگین وزنی g 30 ± 319 رسیدند. سپس به طور تصادفی به دو گروه 8 تایی (گروه کنترل و گروه تمرین استقامتی دوازده هفته ای) هر جلسه 60 دقیقه با سرعت 25 تا 30 متر در دقیقه، 5 روز در هفته، دویدن روی تردمیل بدون شیب تقسیم شدند و از آب و غذای در دسترس استاندارد استفاده کردند. از روش الایزا برای اندازه گیری متغیرهای بیوشیمیایی IL-6، IL-10 و نسفاتین -1 استفاده شد. نتایج نشان داد که دوازده هفته تمرین استقامتی تفاوت معناداری بین وزن رت ها ایجاد کرد (001/0 = P). IL-6 گروه تمرین به طور معناداری کمتر بود (04/0 = p). نسفاتین -1 گروه تمرین به طور معناداری افزایش یافت (01/0 = P). IL-10 با آنکه در گروه تمرین کمتر بود، از لحاظ آماری معنادار نبود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرین استقامتی بلندمدت به افزایش عامل ضدالتهابی نسفاتین -1 منجر شد و احتمالاً نسفاتین -1 در تعادل انرژی بدن نقش دارد که در سطح پلاسما مستقل از تغییرات IL-10 و IL-6 است.

هدف از اجرای این تحقیق، بررسی سرفصل دروس و ارائة پیشنهادهای اصلاحی برای دوره های کارشناسی تربیت بدنی با گرایش مربیگری بود. روش گردآوری اطلاعات توصیفی، از نوع پیمایشی بود. در فرایند گردآوری اطلاعات از پرسشنامة سؤال-های (بسته و باز) محقق ساخته با مقیاس لیکرت استفاده شد. جامعة آماری پژوهش استادانی بودند که تدریس دروس مختلف را در این دوره به عهده داشتند (24 نفر). روایی ابزار اندازه گیری (پرسشنامه) با اعلام نظر استادان خبره و پایایی آن با آلفای کرونباخ با ضریب پایایی بیش از 86 درصد تأیید شد. علاوه بر این از روش های آماری آزمون K-S به منظور انجام تست نرمالیتی پاسخ ها و از آمار توصیفی برای به دست آوردن فراوانی و درصدها، به دست آوردن میانگین وزنی و انحراف استاندارد و تجزیه-وتحلیل یافته ها استفاده شد. نتایج نشان داد 5 /93 درصد استادان موافق و کاملاً موافق و فقط 5 /6 درصد مخالف تعداد واحد و سرفصل دروس پایه در این دوره ها بودند. 6 /80 درصد استادان موافق و کاملاً موافق و 4 /19 درصد مخالف و کاملاً مخالف گذراندن 24 واحد دروس نظری تخصصی بودند. در مورد تناسب 24 واحد دروس عملی تخصصی با اهداف این دوره ها نیز 6 /22 درصد استادان کاملاً موافق، 7 /38 درصد موافق و 7 /38 درصد نیز مخالف بودند. باتوجه به جنبه های جانبی رشتة اختصاصی با هدف این دوره ها و در مورد دروس اختیاری 1 /16 درصد استادان کاملاً موافق، 2 /45 درصد موافق، 8 /25 درصد مخالف و 2 /3 درصد کاملاً مخالف بودند و 7 /9 درصد در مورد تناسب گذراندن 4 تا 19 واحد دروسی نظری نداشتند. 1 /16 درصد استادان موافق گذراندن 30 تا 45 واحد دروس کارورزی در ارتباط مستقیم با رشته های اختصاصی و تناسب آن با این دوره ها، 2 /45 درصد موافق، 1 /16 درصد مخالف، 4 /19 درصد کاملاً مخالف و 2 /3 درصد آنان بینظر بودند. همچنین مدرسان دروسی مانند زیست شناسی، فیزیک، حرکات اصلاحی عمومی، تئوری علم تمرین، اصول مربیگری، ورزش همگانی و کاربرد تمرینات با وزنه را به منظور اضافه کردن به سرفصل دروس در این دوره ها پیشنهاد کردند.

مقدمه: به منظور افزایش دانش و آگاهی از ارتباط بین فعالیت ورزشی، اشتها و چاقی، در پژوهش حاضر تأثیر دوازده هفته تمرین استقامتی بر تغییرات وزن، دریافت غذا و پپتید ضد اشتهای نسفاتین-1 در رتهای نر چاق، بررسی گردید. روش شناسی: 16 سر رت نر ویستار 2 ماهه، به مدت 8 هفته با غذای پرچرب تغذیه شدند تا به میانگین وزنی g30 ±319 رسیدند. سپس رتها به صورت تصادفی به دو گروه 8 تایی: گروه کنترل و گروه تمرین استقامتی (5 روز در هفته به مدت دوازده هفته، هر جلسه 60 دقیقه با سرعت25 تا 30 متر در دقیقه) دویدن روی تردمیل بدون شیب تقسیم شدند. از روش الایزا برای آنالیز آزمایشگاهی نسفاتین-1، انسولین و گلوکز و از آزمون آنالیز واریانس مکرر و تی مستقل برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید. یافتهها: نتایج نشان داد که وزن گروه تمرین به طور معناداری نسبت به گروه کنترل پایین تر بود (001/0p=). دریافت غذای گروه تمرین، 4 هفته اول کاهش معناداری نشان داد (001/0p=)، اما در هفته های بعدی به گروه کنترل نزدیک شد. نسفاتین-1 پلاسما، در گروه تمرینی به طور معناداری بالاتر بود (001/0p=). گلوکز و انسولین گروه تمرین به طور معناداری پایین تر بود (001/0p=). نتیجه گیری: بر اساس یافته های تحقیق، تمرین استقامتی مانع از روند افزایش وزن در رت ها شد که شاید کاهش میزان غذای دریافتی، یکی از عوامل تأثیر گذار باشد. احتمالا افزایش پپتید ضد اشتهای نسفاتین-1 در این رابطه نقش بازی می کند که نیاز به تحقیق بیشتر و عمیق تر در این زمینه است.

هدف این پژوهش ، برسی میزان اوقات فراغت دانشجویان دختر دانشگاه تهران با تاکید بر تربیت بدنی و ورزش است . بدین منظور 300 دانشجوی دختر شرکت کننده در کلاس های عملی واحد 1 تربیت بدنی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه تهیه شده بر اساس سوابق پژوهشی و اهداف تحقیق بود که پس از تکمیل توسط دانشجویان دختر با استفاده از روش های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که حدود 80 درصد دانشجویان در ساعات عصر و شب اوقات فراغت خود را می گذرانند و حدود 27 درصد آنها از امکانات تفریحی و فراغتی دانشگاه راضی نیستند و 47 درصد اصلا از فعالیتهای فوق برنامه دانشگاه استفاده نمی کنند. بیشترین فعالیت دانشجویان در زمان اوقات فراغت مطالعه است . پیاده روی با 60 درصد بیشترین فراوانی و بسکتبال با 0 درصد کمترین فراوانی را در بین دانشجویان دارند . در صورتی که فراوانی ورزش بدنسازی در بین دانشجویان متاهل 17 درصد و افراد مجرد 10 درصد ، و شنا در بین دانشجویان متاهل 0 درصد و در بین افراد مجرد 7 درصد است. نتیجه آنکه بهتر است مسئولان برای پر کردن اوقات فراغت دانشجویان دختر ، فعالیت های ورزشی با امکانات وسیع تری را به همراه اطلاع رسانی بیشتر داشته باشند تا ایشان بتوانند با آگاهی و دانش بیشتر در مورد استفاده از فعالیت های ورزشی مناسب برای سلامتی جسمی و روانی خود از امکانات موجود در دانشگاه بهره مند شوند.

هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر دو روش تمرین تناوبی و تداومی موضعی بر استقامت عضلات شکم و محیط و چربی زیر پوستی شکم در دختران غیر ورزشکار است بدین منظور 36 دختر ورزشکار با دامنه سنی 18 تا 22 سال در دو گروه تمرینات تناوبی و تداومی به مدت دو ماه و هفته ای 2 جلسه شرکت داده شدند اندازه گیری ها جهت پیش آزمون و پس آزمون شامل محیط چربی زیرپوستی و استقامت عضلات شکم آزمودنی ها بود به منظور تجزیه و تحلیل های آماری از آزمون های T وابسته و غیر وابسته ونرم افزار SPSS Win95 استفاده شد تجزیه و تحلیل های آماری نشان داد که تمرینات تناوبی و تداومی سبب افزایش استقامت عضلات شکم شده اما تمرینات تداومی تاثیر بیشتر ی داشت تمرینات تناوبی و تداومی نتوانستند سبب کاهش محیط شکم گردند اما موجب کاهش چربی موضعی شکم شدند در این مورد تمرینات تناوبی تاثیر بیشتری داشت

هدف این پژوهش ،مقایسه ی دوروش تمرین انتخابی ‹مختلط وهوازی› وانتخاب وش بهتر جهت استفاده در کلاس های تربیت بدنی عمومی است. دراین پژوهش،تعداد342 دانشجوی دختر شرکت داشتند که این آزمودنی ها به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه تحت تمرینات هوازی وگروه دیگر تحت تمریانت مختلط ‹ هوازی - بی هوازی› قرار گرفتند .یش آزمونی که هر دو گروه در آن شرکت نمودند، شامل اندازه گیری استقامت عضلات کمربند شانه ‹آزمون بارفیکس›،استقامت موضعی عضلات شکم ‹آزمون دراز ونشست ›، چابکی ‹آزمون 4?15 متر›، استقامت قلبی – عروقی‹آزمون 600 مترونیمه کوپر ›،توان بی هوازی ونیروی عضلانی ‹آزمون پرش جفت›و تست ایستگاهی بود.پس از ده جلسه تمرین آزمون نهایی که اندازه گیری مجدد آزمون های اولیه بود،تکرار شد.نتایج پیش آزمون وآزمون نهایی به وسیله ی آزمون t وابسته وغیر وابسته مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت .محاسبات آماری ومقایسه ی نتایج پیش آزمون وآزمون نهایی نشان داد اختلاف ومعنی داری بین آزمون نهایی چابکی ،توان بی هوازی واستقامت قلبی - عروقی ‹دو نیمه کوپر› روش تمرین مختلط نسبت به روش تمرین هوازی وجود دارد.همچنین اختلاف معنی داری بین آزمون نهایی استقامت عضلانی عضلات کمربند شانه ،استقامت موضعی عضلات شکم واستقامت قلبی – عروقی ‹دو 600 متر› وروش تمرین هوازی نسبت به روش تمرینی مختلط مشاهده شد،درصورتی که معنی داری بین آزمون ایستگاهی دوگروه وجود ندارد.

هدف از تحقیق حاضر ،بررسی میزان نگرش دختران دانشجوی دانشگاه تهران به واحد تربیت بدنی 1تحت دوروش تمرینی مختلط ‹هوازی وبی هوازی ›وهوازی است.بدین منظور پرسشنامه ی دست ساخت تهیه وبین 650 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه تهران که واحد تربیت بدنی 1رااخذ کرده بودند .توزیع شد که بین آنها 380نفر به پرسشنامه پاسخ دادند وبه پژوهشگر بازگرداندند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از رو های آماری توصیفی واستنباطی بررسی گردید.تحقیقات به دست آمده نشان می دهد بین میانگین امتیازهای حاصل شده از نگرش دانشجویان به دو روش تمرینی ،اختلاف معنی داری وجود دارد .براساس میانگین امتیازهای به دست آمده،مشخص می شوددانشجویان شرکت کننده درروش تمرین هوازی ،نگرش مثبت تری نسبت به روش مختلط دارندوامتیاز بیشتری کسب کرده اند.