آرشیو

آرشیو شماره ها:
۱۱۱

چکیده

هدف: بررسی پیامدهای اجتماعی قحطی در نواحی شمالی خلیج فارس در فاصله سال های 1317ش تا 1324ش.روش/ رویکرد پژوهش: این مقاله به روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از اسناد آرشیوی، منابع کتاب خانه ای و نشریات انجام شده است. پس از ارزیابی و تحلیل داده های تاریخی نتیجه گیری انجام شده است.یافته ها و نتیجه گیری: این قحطی باعث مرگ ومیر قابل توجه سکنه نواحی شمالی خلیج فارس از حدفاصل استان هشتم (هرمزگان) تا مناطقی از استان هفتم مانند لارستان و بوشهر شد؛ هم چنین سبب گسترش ناامنی در این مناطق شد. مهم تر از این، تداوم خشک سالی و قحطی باعث شد تا سکنه مناطق مذکور برای فرار از بحران به استان ششم (خوزستان) مهاجرت کنند. این مهاجرت بر فعالیت گسترده صنعت نفت در خوزستان و امید مهاجران به کسب درآمد و تأمین معاش در آن جا متکی بود. نتیجه این بحران تغییرات گسترده اجتماعی در نواحی شمالی خلیج فارس بود.

Social Consequences of the Famine in the Northern Regions of the Persian Gulf (1938-1945)

Purpose: This study aims to examine the social consequences of the famine in the northern regions of the Persian Gulf between 1938 and 1945.Method and Research Design: This article employs a descriptive-analytical method, utilizing archival documents, library resources, and publications. After evaluating and analyzing historical data, conclusions were drawn.Findings and Conclusion: The famine led to a significant mortality rate among the inhabitants of the northern regions of the Persian Gulf, from the Eighth Province (Hormozgan) to parts of the Seventh Province, including Larestan and Bushehr. Additionally, it resulted in increased insecurity in these areas. More importantly, the prolonged drought and famine forced the residents of these regions to migrate to the Sixth Province (Khuzestan) to escape the crisis. This migration was largely driven by the extensive oil industry in Khuzestan and the migrants' hopes of securing income and livelihood there. The outcome of this crisis was widespread social changes in the northern regions of the Persian Gulf.

تبلیغات