هدف این نوشتار، آن است که مؤلفه های احساس سعادتمندی را بر اساس احادیث مشخص سازد. پرسش این است که سعادت به چه معناست و احساس سعادتمندی از چه مؤلفه هایی تشکیل می شود. این پژوهش از نوع کتابخانه ای است که در آن، با استفاده از روش مفهوم شناسی معنای سعادت به دست آمده و سپس با روش تحلیل محتوا و تحلیل عقلانی، سعادت و مفاهیم مرتبط با آن بررسی و مؤلفه های تشکیل دهنده احساس سعادتمندی به دست آمدند. نتیجه این بررسی نشان داد که سعادت ترکیبی از خیر و سرور است، و احساس سعادتمندی ترکیبی از احساس رضامندی و نشاط است و در مرتبه بعد، رضامندی خود به مؤلفه های جزئی تری مانند شکر در خوشایند، صبر بر ناخوشایند، رغبت به طاعت و کراهت از معصیت؛ و نشاط نیز به نشاط مادی و معنوی تحلیل می شود.