نفی به رسمیت شناسی دانش آموزان از سوی معلمان و اولیای مدرسه (مطالعه ای درخصوص دانش آموزان دوره دوم مقطع متوسطه شهر تهران) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف: پژوهش حاضر در پی این است که به وضعیت و فعلیتِ سطوح به رسمیت شناسی دانش آموزان دوره دوم مقطع متوسطه شهر تهران از سوی معلمان و اولیای مدرسه، همراه با مفاهیم فرعی ملازم با آن، بپردازد. نظریه به رسمیت شناسی هونت چارچوبی را برای فهم تجربه زیسته دانش آموزان فراهم می کند که ناظر بر روابطشان با معلمان و اولیای مدرسه است. روش مطالعه: در این پژوهش پدیدارشناسی تفسیری بود و انتخاب مشارکت کنندگان (13 نفر) با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند با استراتژی حداکثر تغییرات و تکنیک مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته انجام شده است. یافته ها: سه مضمون اصلی برای بیان تجارب زیسته دانش آموزان از داده ها استخراج شده است: «نظام شخصیتی معلمان و اولیای مدرسه»، «تبعیض» و «ترویج ایدئولوژی رسمی مذهب بنیاد». تجارب منفیی صورت بندی شده ذیل مضمون «ترویج ایدئولوژی رسمی مذهب بنیادْ» بیشتر با سطوح دوم و به خصوص سوم بی احترامی نزد هونت در تناظرند و مجموعه تجارب منفی ای که با مضامینِ «نظام شخصیتی اولیای مدرسه» و «تبعیض» از آن ها یاد کردیم شامل هر سه سطح بی احترامی در نظریه وی هستند. محبت نکردن به دانش آموزان و حمایت نکردن از آن ها، القای احساسات منفی به دانش آموزان و نداشتن همدلی با آن ها همگی احساساتی هستند که به سطح نخست بی احترامی اشاره دارند و زمانی که با مجبورکردن دانش آموزان به تبعیت از ایدئولوژی خاصی روبه رو هستیم، نفی هرگونه کثرت در میان است که همه مصداق بی احترامی در سطح دوم اند؛ و درنهایت ایدئولوژی مرکزگرایی و همچنین تجویز نحوه مشخصی از زیست/ بودنْ بی احترامی در سطح سوم است. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش بیانگر این است که فرآیند به رسمیت شناسی دانش آموزان در مدرسه مخدوش است و این می تواند باعث شود آ ن ها برای شناخت امر جمعی، به وجه عام، با مشکل مواجه شوند. درواقع می توان مدرسه را اجتماعی در نظر گرفت که مطالبه به رسمیت شناسی در آن با اخلال مواجه است.Denial of Students' Recognition by Teachers and School Staff (A Study on Second Year Students in Secondary School in Tehran)
Objective: The current research describes whether teachers and school staff recognize high school students in Tehran and proposes some sub-themes in which the research findings are organized. Honneth’s theory of recognition provides a framework for understanding students' lived experiences including their relationships with teachers and school staff. Methods: The current study used interpretive phenomenology and a semi-structured in-depth interview technique. The method of selecting participants (13 students) was in accordance with purposive and maximum variation sampling. Results: Three main themes were identified from the data to describe students' lived experiences: "the character of the school staff as a system", "discrimination", and "promotion of official religion-based ideology".The negative experiences that were formulated under the "promotion of official religion-based ideology" correspond to the second and, especially, the third levels of disrespect according to Honneth’s theory, and those that fall under "the character of the school staff as a system" and "discrimination" include all three levels of disrespect in his theory. Not loving, caring, and supporting students, making students feel negative, and not having empathy for them are all feelings that show the first level of disrespect, and when we are faced with forcing students to submit to a certain ideology, we are actually dealing with the denial of any plurality, and this is an instance of second-level disrespect. Finally, centralism, as well as prescribing a certain way of living/being, are both the third level of disrespect. Conclusion: The findings indicate that the recognition of students in school is distorted, and this can cause them to face problems in understanding the collective and society in general. The school can be considered as a community in which the demand for recognition is disturbed.
تبلیغات
