آرشیو

آرشیو شماره ها:
۵۷

چکیده

واژه های «یُحِبُّ»، «مَاأُحِبُّ» و مانند آن، در آیات و روایات متعدد مورد استناد فقیهان به کار رفته است. تعلق این واژگان به فعلِ اختیاریِ مکلّف، که موضوع دانش فقه است، این پرسش را به ذهن می آورد که آیا می توان مفهوم این واژگان را فارغ از قراین و باتوجه به موضوع له و معنای لغوی، کاربست های واژگان در کتاب و سنت و عبارات فقها راجع به آن دریافت و قاعده ای را دراین باره اصطیاد کرد؟ در این پژوهش، با نظرداشت معنای لغوی و استقرای موارد کاربرد مشتقاتِ این واژه در کتاب و سنت و تتبع و تأمل در نگاشته های فقیهان امامی، توصیف و تحلیلی از کارکردِ این واژگان ارائه شده است. به نظر می رسد تعلق محبوبیت شارع مقدس به فعلِ اختیاری، مبیّن جواز و رجحانِ فعل و تعلق عدم محبوبیت وی مبیّن عدم جواز صدورِ فعل از مکلف است.

Understanding the Concept of “Ḥubb” (love), and its Applications in the Qurʾan, Sunnah, and Jurisprudence

The terms “yuḥibbu” (he loves) and “mā ʾuḥibbu” (I do not love), and similar expressions are frequently used in Āyahs and narrations cited by jurisconsults. These terms are related to the voluntary action of a Mukallaf (person responsible for his religious duties), which is the subject of the field of jurisprudence. Therefore, a question is raised of whether their meanings and applications in Qurʾan, Sunnah, and the jurisconsults’ expressions can be derived independent of clues and based on the context and their literal meanings. The present research considers the literal meanings of these terms and systematically analyzes the instances of using their derivatives in Qurʾan and Sunnah. The study also explores and reflects on the writings of Imāmī jurisconsults and provides a descriptive and analytical overview of the functions of these terms. It seems that When the optional action is loved with the Divine sources, it is the reason for the permission and preferring of the action. On the other hand, the lack of divine love (approval) indicates the impermissibility of the action from the Mukallaf (person responsible for his religious duties).

تبلیغات