نقش میانجی خشنودی شغلی در رابطه بین هوش سازمانی و عملکرد سازمانی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
عملکرد سازمانی یکی از اساسی ترین متغیرهایی است که هر سازمان اعم از دولتی و خصوصی در نظر گرفته است. برای مدیران بسیار مهم است که بدانند چه عواملی بر عملکرد یک سازمان تأثیر می گذارد تا بتوانند از اقدامات مناسب برای شروع آن ها استفاده کنند. از جمله عوامل مؤثر و تبیین کننده عملکرد سازمانی، هوش سازمانی و خشنودی شغلی است. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی خشنودی شغلی در رابطه هوش سازمانی با عملکرد سازمانی کارکنان شهرک های صنعتی شهر اصفهان انجام شد. روش پژوهش توصیفی- همبستگی مبتنی بر الگو یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان شهرک های صنعتی شهر اصفهان بود. حجم نمونه با استفاده از ماشین حساب آنلاین A-priori 768 نفر تعیین شد که به روش نمونه گیری مرحله ای تصادفی انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه های هوش سازمانی (آلبرخت، 2002)، عملکرد سازمانی (هرسی و گلداسمیت، 1980) و خشنودی شغلی مینه سوتا (ویس و همکاران، 1977) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار های SPSS نسخه 27 و SMART-PLS نسخه 3 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد مسیر مستقیم هوش سازمانی به خشنودی شغلی (β= 0/534 و 233/19=t) و مسیر مستقیم هوش سازمانی به عملکرد سازمانی (β= 0/347 و 938/11=t) و مسیر مستقیم خشنودی شغلی به عملکرد سازمانی (β= 0/500 و 502/18=t) معنی دار بودند. همچنین مسیر غیرمستقیم هوش سازمانی به عملکرد سازمانی با میانجی گری خشنودی شغلی معنی دار بود (β= 0/267 و 432/14=t). با افزایش میزان هوش سازمانی، خشنودی شغلی افزایش پیدا کرده و باعث می شود تا عمکرد سازمان ها و شرکت ها افزایش یابد.The Mediating Role of Job Satisfaction in the Relationship between Organizational Intelligence and Organizational Performance
IntroductionOrganizational performance is one of the most basic variables considered by any organization, both public and private. It is very important for managers to know what factors affect the performance of an organization so that they can use appropriate measures to initiate them. Among the effective and explanatory factors of organizational performance are organizational intelligence and job satisfaction. Therefore, the present study was conducted with the aim of investigating the mediating role of job satisfaction in the relationship between organizational intelligence with organizational performance of employees in the industrial estates of Isfahan City. MethodThe present research method was descriptive-correlation based on structural equation modeling (SEM). The statistical population of the research included all the employees of the industrial towns of Isfahan city. The sample size was determined using the A-priori online calculator, 768 people were selected by random one-stage sampling method. In order to collect data, organizational intelligence (Albrecht, 2002), organizational performance (Hersey and Goldsmith, 1980) and Minnesota job satisfaction (Weiss et al., 1977) questionnaires were used. Data were analyzed using SPSS version 27 and SMART-PLS version 3 softwares.ResultsThe results showed that the direct path of organizational intelligence to job satisfaction was significant (β=0.534 and t=19.233). The direct path of organizational intelligence to organizational performance was significant (β = 0.347 and t = 11.938). The direct path of job satisfaction to organizational performance was significant (β=0.500 and t=18.502). Also, the indirect path of organizational intelligence to organizational performance with the mediating role of job satisfaction was significant (β=0.267 and t=14.432). DiscussionThe results showed that by increasing the level of organizational intelligence, the job satisfaction of the employees increases and it causes improvement of performance of organizations and companies.