رویکردهای روایی جهت بررسی نظام مند و ترکیب شواهد در پی هویت بخشی اجتماعی وابسته به معماری زمینه گرا (مطالعه موردی: شهر کلاله) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
اهداف: توجه به آینده یک جامعه شهری و تغییرات روزافزون آن ضرورتی اساسی در سیستم مدیریت محسوب می شود و شناخت مناسب آینده، توانمندی های مدیران را در مسیر حفظ هویت اجتماعی ارتقا خواهد داد. کارآمدی سازمان های هنری در سطح جامعه شهری به دلیل عدم وضوح سیاست های مدیران این حوزه و غفلت آنان از نقش سرمایه اجتماعی، دارای ابهام است. به واسطه جهت گیری دیدگاه های اخیر زمینه گرایی به سمت گفتمان های فرهنگی- اجتماعی، پژوهشگر با تمرکز بر برنامه دهی معماری مجموعه ای هنری برای جامعه شهری کلاله، به دنبال درک بهتر پتانسیل ها و محدودیت های جامعه هنری است. روش مطالعه: آن چه این مقاله از روند برنامه دهی در نظر دارد، لزوم تعامل حرفه ای مدیران حوزه هنر با هنرمندان بومی به عنوان عاملی در راستای تحقق پایداری اجتماعی شهر است. این مطالعه کیفی به کمک دو سبک گفتمانی مصاحبه با مدیران هنری و پرسشنامه همدلی نوشته شده توسط هنرمندان شهر کلاله و همچنین استفاده از روش تحلیل گفتمان انتقادی برای پاسخ به دو سؤال به تجزیه و تحلیل می پردازد: ویژگی های یک مجموعه هنری موفق چیست و چه چیزی می تواند مانع پویایی آن شود؟ روش تحلیل گفتمان انتقادی، به عنوان رویکردی مطلوب برای ترسیم چشم انداز هنر بومی و بازتعریف ادراکات و انتظارات دو گروه هنرمندان و مدیران در سازمان های هنری مورد توجه قرار گرفته است. یافته ها: در نتیجه گیری مقاله موضوعاتی چون اولویت بندی آسیب-پذیرترین هنرمندان، اطمینان از نمایندگی برابر همه گروه های فرهنگی در روند برنامه دهی و شناخت اثرات قابل توجه و ناخواسته زمینه، از جمله فعالیت های انحصاری سیاسی- اقتصادی مطرح می گردد. نتیجه گیری: تعامل حرفه ای بین مدیران و هنرمندان بومی به واسطه برجسته سازی اثرات متمایز نهادهای اجتماعی- محلی، یعنی سرمایه اجتماعی جامعه، تجربه هنری جامع تری برای هر دو طرف ایجاد می کند که از پایداری و موفقیت آینده پشتیبانی می کند.Narrative Approaches for Systematic Investigation and Evidence Combination Following the Social Identification Related to Contextualist Architecture (Case Study: Kalaleh City)
Objectives: Paying attention to the future of urban society and its changes is considered a basic necessity in the management system, and a proper understanding of the future will improve managers’ capabilities in maintaining social identity. The efficiency of art organizations at the level of urban society is ambiguous due to the lack of clarity of the policies of managers and their neglect of the role of social capital. Due to the orientation of the recent views of contextualism towards cultural-social discourses, this research seeks to better understand the potentials and limitations of the artistic community by focusing on the architectural planning for the urban society of Kalaleh. Methods: The present study focuses on the necessity of professional interaction of art managers with native artists to achieve social sustainability. This qualitative research used discourse-style interviews with art managers and an empathy-based questionnaire written by Kalaleh artists, as well as the critical discourse analysis method, to answer two questions: what are the characteristics of a successful art complex, and what can hinder its dynamics? The method of critical discourse analysis was considered a desirable approach for drawing the landscape of native art and redefining the perceptions and expectations of two groups of artists and managers in art organizations. Results: Issues such as prioritizing the most vulnerable artists, ensuring the equal representation of all cultural groups in the programming process, and recognizing the significant and unwanted effects of the context, including exclusive political-economic activities, are raised in the conclusion of this study. Conclusion: By highlighting the distinctive effects of socio-local institutions, i.e., the community's social capital, the professional interaction between managers and native artists creates a more comprehensive artistic experience for both sides, which supports sustainability and future success.
تبلیغات
