بررسی تأثیر عنصر روانی در تناقض روش استنباطی برخی فقیهان متأخر (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
از منظر شهید صدر، خصوصیت بارز دورهٔ جدید دانش اصول -که وحید بهبهانی بنیان گذار آن است- نقش آفرینی حالت نفسانی در مشیِ فقهیِ فقیهان این دوره است. وی برخی از فقها چون شیخ انصاری را متأثر از این ویژگی می داند که به گمان وی، ایشان را به تناقض در دیدگاه های اصولی و فقهی کشانده است. این جستار به روش توصیفی تحلیلی ضمن تبیین دیدگاه شهید صدر، به جمع آوری مستنداتی در خلال کلمات فقهایی چون شیخ انصاری پرداخته است. مطابق یافته ها، بیان شهید صدر با اشکالاتی مواجه است؛ ازجمله اینکه ایشان مقصود خود را از وضعیت روان شناختی واضح نساخته است؛ ازین رو شمول این عنصر نسبت به نهاد هایی نظیر احتیاط واجب معلوم نیست. اشکال دیگر اینکه به نظرمی رسد اساساً تناقض و تهافتی در مشیِ فقهی فقهای مذکور از این حیث محرز نیست و درنتیجه، تمایزی که ایشان میان محقق خوئی و فقهای پیش از وی ذکر کرده است، وجهی ندارد.Investigating the influence of the psychological element in the contradiction of the inferential method of some recent jurists
From the point of view of Martyr Sadr, the distinctive feature of the new era of knowledge of principles - which Vahid Behbahani is the founder of - is the role of the personal state in the jurisprudence of the jurists of this era. He considers some jurists such as Sheikh Ansari to be influenced by this characteristic, which he believes, has led them to contradictions in their fundamental and jurisprudential views. This essay, in a descriptive and analytical method, while explaining the view of martyr Sadr, collects documents through the words of jurists such as Sheikh Ansari. According to the findings, the statement of Martyr Sadr faces some problems; Including the fact that he did not make his intention clear about the psychological state; Therefore, the inclusion of this element is not known for institutions such as obligatory precaution. Another problem is that it seems that there is basically no contradiction and confusion in the jurisprudence of the mentioned jurists in this regard, and as a result, the distinction he mentioned between Mohaqeq Khoi and the jurists before him is meaningless.
تبلیغات
