واکاوی راهبردهای نهادی دستیابی به اهداف طرح مجموعه ی شهری تهران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
وجود نابرابری و ناهمگونی فضایی بسیار شدید بین شهر تهران و سایر سکونتگاه های واقع در منطقه شهری تهران موجب افزایش افتراق و کاهش عدالت فضایی در منطقه کلان شهری تهران شده است. ازاین رو پژوهش حاضر در نظر دارد تا عوامل تأثیرگذار در تحقق اهداف طرح مجموعه شهری در نظام مدیریت منطقه کلان شهری تهران را با رویکرد نهادی و با روش فراترکیب استخراج کند. در این پژوهش با بررسی سیستماتیک کلیه ی مقالات منتشرشده در مجلات علمی-پژوهشی با موضوع مجموعه شهری در دوره ی زمانی ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۰، یافته های حاصل از ۲۳ مطالعه با روش فراترکیب جمع آوری و مهم ترین عوامل با رویکرد تحلیل محتوای جهت دار شناسایی شدند. به این صورت، نگاه خبرگان به وضعیت موجود مجموعه ی شهری تهران یکپارچه و پیشنهاد ها در دو بعد تغییر نهادی و توافق نهادی دسته بندی شد. نتایج نشان داد که اصلاح ساختار سازمانی مجموعه ی شهری تهران به عنوان ضروری ترین گام مبین تأکید بر رویکرد تغییر نهادی است. از سوی دیگر نتایج در سطح متغیرها بر الگوی توسعه ی چندمرکزی در راستای تغییر نهادی در سیستم های برنامه ریزی، لزوم مدیریت جامع و یکپارچه منطقه کلان شهری و حرکت به سوی حکمروایی منطقه ی کلان شهری، تمرکززدایی و ایجاد یک شبکه ی عملکردی چندسویه، شفافیت و پاسخگویی و تشریک مساعی تأکید دارد.Exploring Institutional Strategies for Attaining the Objectives of the Tehran Metropolitan Plan
The extreme spatial disparity and heterogeneity between Tehran city and other settlements in its urban area have led to a decline in spatial justice and amplified differences within the Tehran metropolitan area. This study aims to identify the key factors that influence the realization of the Tehran Metropolitan Plan objectives in the metropolitan area management system using an institutional approach and meta-synthesis method. A systematic review of scientific research articles published between 1390 to 1400 was conducted, and the meta-synthesis method was used to analyze the findings of 23 studies. The results indicate that the reformation of Tehran Metropolitan's organizational structure is the most crucial step toward institutional change, as per the proposed indicators. At the variable level, the study emphasizes the need for the adoption of a multi-centered development model that aligns with institutional change in planning systems, comprehensive and integrated management of the metropolitan area, shifting towards governance of the metropolitan area, centralization, creating a multifaceted functional network, transparency, accountability, and collaborative efforts.
تبلیغات
