«زمین-گیاه»، بستر زیست های پایدار (مطالعه موردی: الگوی زیست جمعی جامعه نگاران و جامعه شناسان گیاهی متقدم در فلات مرتفع ایران) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
این مقاله در پی بازخوانی زیست عشایری به مثابه الگویی از زیست جمعی در ایران بر پایه پیوند حوزه های طبیعی و انسانی می باشد. پرسش اصلی عبارت است از: بازیابی و بازخوانی این میراث طبیعی-فرهنگی و کاربست آن برای آینده چگونه امکان پذیر است؟ به نظر می رسد ارتباط حیاتی عشایر و جوامع گیاهی از یک سو و دانش و مهارت عشایر برای فعالیت در تنوع زمینی و اقلیمی از سوی دیگر، کالبدشکافی زیست عشایری را به مثابه دانش و فناور های بومی زیست های پایدار، میسر می سازد. برای تحدید دامنه وسیع مساله زیست عشایری، تمرکز اصلی بر «زمین-گیاه» قرار داده شد. از روش توصیفی-تحلیلی-انتقادی و رویکردی تلفیقی از مناظر گیاه شناسی، زمین شناسی، اکولوژی عمیق و آمایش سرزمین، بازخوانی فعالیت عشایر به مثابه جامعه نگاران و جامعه شناسان گیاهی(شفاهی) متقدم در فلات مرتفع ایران انجام شد. یافته-ها نشان می دهد گسیختگی دانشی در شناسایی روابط حوزه ها(طبیعی و انسانی) و بی توجهی به حوزه های زیستی و منابع پایه نظیر زمین و گیاهان، موجب شده تا زیست عشایری به مثابه یک بافت، در مطالعات طبیعی و انسانی، بیش از پیش فراموش شود. بنابراین، بازیابی و بازخوانی آن، نیازمند احیاء مطالعات بین-رشته ای و فرارشته ای با مستندسازی و تولید داده های بوم زاد و بهره گیری از داده های جهانی برای بهره-برداری بهینه در طراحی زیست های پایدار برای آینده می باشد."Earth-Plant",, the context of sustainable living (Case Study: Collective Biological Model of Early Plant Sociologists in the High Plateau of Iran)
This article seeks to re-read nomadic life in Iran based on the link between natural and human fields. The main question is: how is it possible to recover and re-read this natural-cultural heritage and use it for the future? It seems that the vital relationship between nomads and plant communities on the one hand and the knowledge and skills of nomads to work in geodiversity and climate diversity on the other hand, the dissection of nomadic life, it makes it possible. From the descriptive-analytical-critical method and a combined approach of botanical, geological, deep ecological and spatial and land use planning, the activities of nomads as plant sociologists(oral) were first performed in the high plateau of Iran. Findings show that the lack of knowledge in identifying the relationships of domains (natural and human) and the lack of attention to biological domains and basic resources such as land and plants, has led to nomadic life as a tissue in natural and human studies, be forgotten more than ever. Therefore, retrieving and re-reading it requires reviving interdisciplinary studies by documenting and producing endemic ecological data and utilizing global data for optimal use in the design of sustainable habitats for It is the future.
تبلیغات
