اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر افکار خود آسیب رسان و بهزیستی روانشناختی در دانش آموزان دچار انحلال روابط عاشقانه (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر افکار خود آسیب رسانی و بهزیستی روانشناختی در دانش آموزان دچار انحلال روابط عاشقانه بود. روش پژوهش: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری با دو گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری شامل 587 نفر از مراجعه کنندگان به مرکز مشاوره شهر ساری بود که از بین آنها 60 نفر از دانش آموزان که دارای انحلال روابط عاشقانه و بر اساس معیارهای ورود و خروج به مطالعه انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش گواه هر گروه 30 نفر قرار گرفتند. شرکت کننده ها، پرسشنامه خود آسیب رسانی سانسون و سانسون (2010) و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (1989) را در سه نوبت پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تکمیل کردند. گروه آزمایش 8 جلسه درمان شناختی رفتاری دریافت کردند و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از روش تحلیل اندازه گیری مکرر و با نرم افزار spss.22 تحلیل شد. یافته ها: در گروه آزمایش، میانگین (انحراف معیار) افکار خود آسیب رسان از 40/19 (84/1) در پیش آزمون به 80/9 (56/0) در پس آزمون کاهش یافت ولی در گروه گواه میانگین (انحراف معیار) افکار خود آسیب رسان در پیش آزمون 93/18 (90/1) و در پس آزمون 80/18(61/1) بود که تفاوتی نداشت . همچنین در گروه آزمایش میانگین (انحراف معیار) بهزیستی روانشناختی در پیش آزمون برابر با 73/36 (60/11) بود که در پس آزمون به 80/99 (12/4) افزایش یافت ولی در گروه گواه میانگین (انحراف معیار) بهزیستی روانشناختی در پیش آزمون 53/37 (13/14) و در مرحله پس آزمون 46/37 (91/13) بدست آمد. نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که درمان شناختی رفتاری منجر به کاهش افکار خود آسیب رسان و افکار خودکشی گرایانه و موجب افزایش و بهزیستی روانشناختی در دانش آموزان دچار انحلال روابط عاشقانه شد.The effectiveness of Cognitive-behavioral therapy on self-harming thoughts and psychological well-being in students’ dissolution of romantic relationships
Aim: The aim of this study was to determine the effectiveness of CBT on self-harming thoughts and psychological well-being in students with dissolved romantic relationships. Methods: This was a quasi-experimental study with pre-test and post-test design and follow-up with two experimental and control groups. The statistical population consisted of 587 patients referred to the counseling center of Sari city, from which 60 students with dissolved romantic relationships were selected based on the inclusion and exclusion criteria. Participants completed the Sanson & Sanson (2010) Self-Damage Questionnaire and the Ryff Psychological Well-Being Questionnaire (1989) in three pre-test, post-test, and follow-up sessions. The experimental group received 8 sessions of Cognitive-behavioral therapy and the control group did not receive any intervention. Data were analyzed using repeated measures analysis method with SPSS.22 software. Results: In the experimental group, the mean (standard deviation) of self-harming thoughts decreased from 18.53 (1.95) in the pre-test to 8.00 (1.64) in the post-test, but in the control group the mean (deviation) The criterion was self-injurious thoughts in the pre-test of 18.80 (2.07) and in the post-test of 18.93 (1.53), which did not differ. Also, in the experimental group, the mean (standard deviation) of psychological well-being in the pre-test was 43.60 (12.45) which increased to 97.13 (8.14) in the post-test, but in the control group, the average (standard deviation) of well-being Psychology was obtained in the pre-test of 40.80 (11.26) and in the post-test of 40.80 (11.30) which was not different. Conclusion: The study showed that positive treatment reduced self-harming thoughts and suicidal thoughts and increased psychological well-being in students with dissolved romantic relationships.
تبلیغات
