بررسی تطبیقی مولفه های هویت مکان در فضای خیابانی آبرسان و شریعتی تبریز (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هویت مکان پیش نیاز و پیش شرطی برای انسجام اجتماعی، شکل گیری و تقویت فرهنگ مدنی و دموکراتیک، همچنین محیطی جهت ایجاد نشاط و حیات شهری پایدار در سطوح کنش های فردی و اجتماعی شهروندان در متن فضا را دارد. هدف این مقاله بررسی تطبیقی مولفه های هویت مکان در فضای خیابانی آبرسان و شریعتی شهر تبریز است. مقاله حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی تحلیلی و همبستگی می باشد. داده ها با استفاده از منابع اسنادی (کتابخانه ای) و مطالعات میدانی (پرسشنامه محقق ساخته) گردآوری شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کل کاربران هر دو خیابان مورد مطالعه بوده است که در این میان تعداد 400 نفر به عنوان حجم نمونه مشخص و تعیین گردید. نمونه های تحقیق با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده در دو فضای خیابانی آبرسان و شریعتی انتخاب شدند. جهت تحلیل داده ها از آزمون لون و تی تست دو نمونه ای مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج کلی یافته ها که مبنای آن، نظریات کاربران فضای هر دو خیابان مورد مطالعه هست، نشان دهنده این امر است که از مولفه های چهار گانه (الگوهای شهرسازی، طراحی شهری، اجتماعی، و حسی و ادراکی) در قالب ده مقوله مورد بررسی هویت مکان، در حالت کلی خیابان شریعتی در بافت سنتی شهر تبریز بیشتر از آبرسان در بافت مدرن، هویت مکان را تولید می کند.Comparative Study of the Identity of Place’s Components in Abresan and Shariati Street Spaces of Tabriz
Introduction
Urbanologists have long held the view that the physical and social dynamics of public space play a central role in shaping public affairs and public culture. Identity of place is a prerequisite and precondition for sustainable planning and management for the value chain, social cohesion, formation and strengthening of civic and democratic culture, creating vitality and urban life at the level of individual and social actions of citizens in space. All of which are the building blocks of a good city and a meaningful urban identity. The purpose of this article is a comparative study of the components of identity of place in Abresan and Shariati street spaces of Tabriz.
Data and Method
The present paper is applied in terms of purpose and descriptive-analytical in terms of method. Data were collected using documentary sources (libraries) and field studies (researcher-made questionnaire). The statistical population of this study included the total users of both streets studied, in which 400 people were identified as the sample size. The research samples were selected using simple random sampling method in Abresan and Shariati street spaces. Two samples of Leven test and t-test were used to analyze the data.
Results and Discussion
Findings show that in total, Shariati Street in nine of the ten variables studied means the aesthetic and visual quality of space with an average (3.85), mental image of space with an average (3.78), the quality of city furniture with an average (3.75) ), The feeling of security in the street space with an average (3.66), the sense of belonging to a place with an average (3.60), the experimental and psychological space of people with an average (3.83), the lifestyle of residents with an average (3.54), the variety of people's activities in space With average (3.52), accessibility and permeability (3.50), sociability and population with average (3.35) have higher mean than water supply, respectively, the only variable in which Abresan has the upper hand, the variable of accessibility and permeability with average (3.75) in favor of Abresan Street and (3.50) in Shariati. In other words, such an arrangement is in fact the rank of each variable in Shariati and Abresan streets, which is based on the opinions of their street users..
Conclusion
The general results of this study showed that of the three components in the form of ten categories studied identity of place, in general, Shariati Street in the traditional context of Tabriz produces more identity than modern Abresan in the modern context.
تبلیغات
