توانمندسازی سکونتگاه های غیررسمی با گذر از رویکرد نیازمبنا به دارایی مبنا؛ (موردکاوی محله فرحزاد تهران) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
رویکردهای ساماندهی اسکان های غیررسمی بر نیازهای سکونت گاه ها، یعنی تفکر تأمین نیاز و خدمات متمرکز بوده و توجه کمتری به سرمایه ها و توانمندی های ساکنان این سکونت گاه ها شده است. لذا رویکردهای توسعه مبتنی بر اجتماعات محلی در بین برنامه ریزان رواج یافته است. در سیاست توسعه دارایی مبنا، توسعه بر پایه سرمایه های محلی و با کمترین دخالت های دولت صورت می گیرد. لذا هدف مقاله واکاوی رویکرد توسعه دارایی مبنا به منظور ساماندهی سکونت گاه های غیررسمی با انتخاب اسکان غیررسمی محله فرحزاد در شمال غرب تهران است. این پژوهش با رویکرد ترکیبی (کمی کیفی)، به لحاظ ماهیت در دسته پژوهش های توصیفی تحلیلی قرار می گیرد. به منظور برداشت دارایی های محله فرحزاد از روش مطالعه اسناد، پیمایش های میدانی و مصاحبه های نیمه ساختار یافته با کنشگران محلی و ساکنین استفاده شده است. تعداد 93 خانوار برای پرسشنامه و مصاحبه به طور تصادفی انتخاب شده اند و تحلیل داده ها با روش تحلیل محتوا انجام گرفته است. نتایج نشان می دهد وجود شبکه های نسبتاً قدرتمند غیررسمی بین نهادهای مردمی فعال، نهادهای مذهبی و ساکنان و قومیت ها، سرمایه اجتماعی بالا و روددره فرحزاد و سرمایه های کالبدی محله از دارایی های این محدوده هستند. متناسب با دارایی های مطالعه و احصا شده، برنامه های اولویت دار و نهادهای مجری مشخص شده اند تا با اجرای برنامه ها بهبود شرایط زیست و معیشت و کاهش آسیب های اجتماعی در محله فرحزاد محقق گردد.The empowerment of informal settlements by Moving from the need-based to asset-based approach; (case study of Farahzad, one of the Tehran’s neighborhoods)
Along with the evolution of the empowerment approach and the expansion of community-based policies, the development of local communities and informal settlements has shifted to asset-based rather than the need-based approach. The community development according to this approaches which is known as “Asset Based Community Development” (ABCD), mostly focuses on the assets and capabilities of the community, including physical, social and economic resources. This is to get people out of the cycle of poverty and need and to promote their human and social dignity. Informal settlements, despite the dominant view about their problems and anomalies, are home to a section of society who do not have enough power and courage to join the city's socio-economic body. Farahzad, one of the Tehran’s informal neighborhood was selected as a case of study and we intend to explore the underlying asset development policy for organizing informal settlements. The methodology of this study is a combination of quantitative and qualitative methods and it can be put in the category of descriptive-analytical researches. 93 households were selected as the sample and statistical analysis including acceptable test were applied. This study showed that the social capital can be considered as of the important assets in Farahzad neighborhood. This advantageous asset can be better addressed by these factors: sense of belonging, social cohesion, participation and collective action. The networks of community relations were also evaluated and analyzed, which evidenced the stronger inter- ethnic relations than inter-ethnics, as well as the strong connections of the NGO’s with ethnicity.
تبلیغات
