پارادایم نوین برنامه ریزی برای پایداری و مدیریت یکپارچه منطقه کلان شهری تهران، ساماندهی یا تغییر پایتخت (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
به نظر می رسد که ما در مسئله شهر تهران، پایتخ ت از هماهنگی با تغییرات جامعه به دورمانده ایم. ما اغلب با آنچه کاول اونز [1] یک نقص اجرایی می نامد مواجهیم. دنبال کردن روش هایی که آشکارا غیرمفید و ناکارآمد هستند و آن طور که باربارا تاچمن [2] می نامد، سرچوبی [3] و در ناتوانایی خارج شدن از جبر ساختاری و نهادی غالب گرفتار آمده ایم. این جبر ساختاری و نهادی، نیاز به تغییر نگرشی و پارادایمی در این زمینه را گوشزد می کند. به جای توجه به فرایند شکل گیری تهران و تبدیل شدن آن به یک مسئله، برخورد پروژه ای با آن داریم. درحالی که بسیاری از عوامل تبدیل شهر تهران به یک کلان شهر مسئله دار همچنان عمل می کند. ما نیازمند نگرش فرایندی و یک مهندسی معکوس در فرایندی هستیم که در طی بیش از دو سده منجر به شکل گیری تهران امروز شده است. ما نیازمند تغییر نگرش اساسی به رویه و روش های مرسوم برنامه ریزی به نگاه کلی، سیستمی، فرآیندی و دورنگر هستیم. به جای جزئی نگری و نگرش انتزاعی، دورنگری به جای نزدیک بینی، برخورد فرایندی به جای پروژه ای، نگاه برنامه محور به جای روزمرگی و ...، راه های حل معضل تهران و ساماندهی مسئله پایتخت را گوشزد می کنند. نتایج تحلیل بر راهبرد مدیریت یکپارچه و سیستمی در چارچوب پیوندهای منطقه ای و فرامنطقه ای و نگرش اکولوژیکی به توسعه کلان شهر، ایجاد تعادل بین محیط طبیعی و محیط انسانی، تعادل منطقه ای و توجه به ظرفیت های اکولوژیکی منطقه کلان شهری تأکید می کنند. <br clear="all" /> [1]. Cowell Owens [2]. Barbara Tuchman [3]. Wooden headednessA New Paradigm for the Integrated Sustainability and Management of the Tehran Metropolis: Capital City Reorganization or Relocation
It seems that we are not in harmony with the changes of the Tehran metropolis as the capital city of Iran. We often encounter what Cowell and Owens call an implementation deficit. The pursuit of methods that are obviously ineffective and futile, or as Barbara Tuchman calls it, wooden-headedness, the inability to escape the dominant structural and institutional algebra. This structural and institutional algebra indicates a change in attitude and paradigm in this regard. Instead of focusing on Tehran's formation as a process and turning it into an issue, we deal with it as a project. While many factors turn Tehran into a problematic metropolis, it still continues to work. We need to do a reverse engineering of the process that has led to the creation of Tehran over two centuries. There is a need for fundamental change in the outlook towards customary processes and procedures, with a holistic, systemic, process-based, and far-sighted approach. A comprehensive, integrated, and systemic approach instead of a reductionist and abstract attitude; looking into the future rather than the present; a process-based approach instead of a project-based one; a program-centered look instead of a routine one. These are all solutions to Tehran's problem and the organization of the capital issue. The results of the analysis emphasize an integrated and systematic strategy of management in the framework of regional and transregional connections. They also focus on an ecologic attitude toward expanding the metropolis and creating balance between the natural and man-made environments.
تبلیغات
