بررسی رابطۀ توانمندسازی بر ارتقای کیفیت زندگی شهروندان حاشیه نشین محلۀ همت آباد اصفهان (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در چندین دهه اخیر، توسعه شهرنشینی با خود معضلاتی را به همراه داشته که حاشیه نشینی یکی از این مسائل اجتماعی بوده است. مسئله اصلی در بین حاشیه نشینان، پایین بودن سطح کیفیت زندگی آنان است؛ به همین دلیل نظریه پردازان حوزه شهری معتقدند با توانمندسازی ساکنان محلی در محلات حاشیه نشین شهری می توان کیفیت زندگی آنان را بالا برد. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین توانمندسازی بر ارتقای کیفیت زندگی شهروندان محله همت آباد اصفهان است که برای رسیدن به اهداف پژوهش از نظریه فیترمن استفاده شده است. پژوهش حاضر مبتنی بر رویکرد کمّی از نوع راهبرد پیمایش (توصیفی- همبستگی) بوده است. جامعه آماری 15488 نفر از شهروندان محله همت آباد بوده اند که با استفاده از فرمول کوکران نمونه ای 371 نفری از آن ها مورد بررسی قرار گرفته اند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بوده که اعتبار آن از طریق صوری و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ-کیفیت زندگی (90/0)، احساس شایستگی (90/0)، احساس مؤثربودن (72/0)، معناداربودن (86/0)، حق تعیین سرنوشت (70/0)- به دست آمده است. همچنین برای تحلیل داده های پژوهش از نرم افزار Spss24 استفاده و برای تجزیه وتحلیل یافته ها از آماره های توصیفی و استنباطی استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد که میزان کیفیت زندگی ساکنان محله همت آباد از متوسط میانگین پایین تر بوده است. نتایج حاصل از فرضیات پژوهش بیان می کند که بین توانمندسازی و کیفیت زندگی (68/0) رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین بین تحصیلات، درآمد و کیفیت زندگی تفاوت معنی داری مشاهده شد. نتایج به دست آمده از مدل رگرسیونی پژوهش نشان داد که متغیر توانمندسازی با بتای β=64 توانسته است 38 درصد از واریانس متغیر کیفیت زندگی را تبیین کند.Investigating The Relationship Between Empowerment and The Improvement of The Quality of Life of Marginalized Citizens of Hematabad District of Isfahan
In recent decades, the development of urbanization has brought with it problems that marginalization has been one of these social issues. The main problem among marginalized people is their low quality of life; For this reason, urban theorists believe that empowering local residents in urban suburbs can improve their quality of life. The purpose of this study is to investigate the relationship between empowerment and improving the quality of life of citizens of Hemmatabad neighborhood of Isfahan, which has been used to achieve the objectives of the research Fitterman theory. The present study is based on a quantitative approach of survey strategy (descriptive-correlation). The statistical population was 15,488 citizens of Hemmatabad neighborhood, 371 of which were examined using the Cochran's formula. The research instrument was a researcher-made questionnaire whose validity was formal and its reliability was through Cronbach's alpha-quality of life (0.90), sense of competence (0.90), sense of effectiveness (0.72), significance (0.86), The right to self-determination (0.70) - has been achieved. Spss24 software was also used to analyze the research data and descriptive and inferential statistics were used to analyze the findings. Findings showed that the quality of life of residents of Hemmatabad neighborhood was lower than the average. The results of the research hypotheses indicate that there is a positive and significant relationship between empowerment and quality of life (0.68). There was also a significant difference between education, income and quality of life. The results obtained from the research regression model showed that the empowerment variable with beta β = 64 was able to explain 38% of the variance of the quality of life variable.
تبلیغات
