بررسی دلالت فرمول های امر مطلق و نسبت میان آنها در اندیشه اخلاقی کانت (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
امر مطلق بیان هنجاری فلسفه اخلاق کانت و مساوی اصل عالی اخلاق برای موجودات غیرمقدس است. کانت در کتاب بنیادگذاری برای مابعدالطبیعه اخلاق، چند فرمول را به عنوان فرمول های امر مطلق معرفی می کند. مفسران کانت دراین باره اختلاف نظر دارند که اصلاً کانت چند فرمول ارائه کرده است، کدام فرمول در روند متن نقش اصلی را ایفا می کند و آیا فرمول ها هم ارز همدیگر است یا به لحاظ مصداق های خود در تعیین وظایف متفاوت است. موضع مختار این نوشتار این است که اگرچه پنج فرمول به عنوان فرمول های امر مطلق یا اصل عالی اخلاق ارائه می شود، ازاین میان، یکی از فرمول ها بیان اصلی است؛ اما چهار فرمول دیگری که ارائه می کند، در نظر او برای تعیین وظایف هم ارز همدیگر خواهد بود، همگی باتوجه به مفهوم «دیگری به مثابه سوژه عقلانی» معنای تمهیدی مشابهی خواهد یافت و همراه هم نظامی یکسان از وظایف را پیشنهاد خواهد کرد. علاوه براین، نشان داده خواهد شد که نزد کانت هر فرمول به طور مجزّا به کار گرفته نمی شود؛ بلکه باید همه فرمول ها در کنار همدیگر برای فهم هر وظیفه به کار گرفته شود و هریک پرتویی بر وظیفه سوژه اخلاقی در موردی خاص خواهد افکند.An Examination of the meaning of Categorical Imperative Formulas and Relation between them in Kant's Moral Thought
The Categorical Imperative is the normative expression of Kantian Ethics and it is the supreme principle of morality for unholy beings. In Groundwork for the Metaphysics of Morals, Kant introduces several characterizations of the Categorical Imperative. Kant’s commentators have no agreement on how many characterizations Kant has indicated, on which characterization plays a basic role, and whether Formulas are equivalent or not. The consequence of this paper is that though five versions are presented as characterizations of the Categorical Imperative or the Supreme Principle of morality, one of these characterization is the main expression, but the other four versions he introduces, in his view, would be equivalent and all of which would have a similar meaning according to the concept of "otherness as a rational subject" and together would propose the same system of duties. In this regard, it will be shown that not every version is to be used separately, but that all versions should be used together to understand each duty, and that each characterization can shed new light on duties of moral subjects.
تبلیغات
