تأسیس و توسعه ی مدارس بهایی مازندران در تاریخ معاصر ایران؛ فرایند و واکنش ها (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مازندران به عنوان یکی از کانون های اصلی جمعیتی و در عین حال هویتی- تاریخی بهائیت، مورد توجه ویژه ی رهبران بهایی قرار داشته است. جغرافیایی که بخش قابل توجهی از تاریخ و سرگذشت رهبران و پیروان و در نتیجه تعلقات جامعه ی بهایی در آن به وقوع پیوسته و به نوعی سرزمینی مقدس برای آنان محسوب می گردید. ایجاد و تأسیس نهادهای آموزشی و در رأس آن مدارس در نهایت اهتمام ازسوی محافل بهایی به طور اعم و در مازندران به طور اخص بوده است. ضمناً طولانی بودن دوره ی فعالیت مدارس بهایی مازندران و در قیاس با دیگر مدارس بهایی کشور، از دیگر وجوه متمایزه آن می باشد. لذا پژوهش با طرح این پرسش اساسی که تأسیس و توسعه ی مدارس بهایی مازندران در تاریخ معاصر ایران چه وضعیتی داشته است؟ به روش تاریخی و با رویکرد توصیفی-تحلیلی دریافته است که کانون های مهم جمعیتی بهائیت همچون ساری، بابل، بهنمیر و قائمشهر بیشترین مدارس بهایی را به خود اختصاص داده اند. ضمن آن که در دوره ی فعالیت طولانی مدت خود واکنش هایی را موجب گردیدند. بخشی از جامعه در این مقطع با توجه به جاذبه های آموزشی- مادی این گونه مدارس و شرایط روز بدان اقبال نشان داده و البته بخشی دیگر نسبت به آن نگاه انتقادی و گاهی مخالف داشته است که خود به نفوذ محافل بهایی و بالطبع اعمال ایدئولوژی فرقه ی بهایی در سیاستگذاری و اداره ی این گونه مدارس باز می گردد.Establishment and Development of Baha'i Schools in Mazandaran in the Contemporary History of Iran: Process and Reactions
Mazandaran, as one of the main populated centers in Iran and the historical center of Baha’ism, has received special attention by Baha'i leaders. As the main beholder of the Baha'i's history, and their leaders’ and followers’ identity, Mazandaran was considered a sacred land for them. Education centers, e.g., schools, were their priorities in Mazandaran. Longer schooling period in Mazandaran was one of the distinguishing factors compared to other Baha'i schools in Iran. Therefore, the aim of this study is to investigate the Baha'i schooling conditions in the current history. The data were analyzed through historical description, and the findings indicated that Baha'is in Sari, Babol, Qaemshahr, and Bahnamir had more active schools. Some people in the society welcomed such schoolings at that period of time while others looked into the schooling systems critically and sometimes opposed to policymaking regarding the practice of Baha'is’ religious ceremony in their schools
تبلیغات
