اثربخشی آموزش رابطه والد - کودک بر استرس ادارک شده و بهزیستی روانشناختی در مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی (مقاله پژوهشی دانشگاه آزاد)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (دانشگاه آزاد)
آرشیو
چکیده
هدف : پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش رابطه والد - کودک بر استرس ادارک شده و بهزیستی روانشناختی در مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی انجام شد. روش : جامعه آماری مورد مطالعه شامل تمامی مادران که در انجامن حمایت از کودکان کم توان و عقب مانده ذهنی تهران عضو فعالی بودند، که از این میان 30 نفر از مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی که ملاک های ورود به پژوهش را داشتند با روش نمونه گیری در درسترس انتخاب شدند و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) جایگزین شدند، سپس گروه آزمایش، 10 جلسه آموزش رابطه والد- کودک را دریافت کرد و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکرد. شرکت کنندگان با پرسشنامه استرس ادراک شده کوهن (1983) و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (1988) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها بوسیله نرم افزار SPSS23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها : نتایج پژوهش با استفاده از تحلیل واریانس با اندازگیری مکرر نشان داد که گروه های آزمایش و گواه در مرحله پس آزمون و پیگیری از نظر هر دو متغیر تفاوت معنادار داشتند (05/0>P) و بر اساس نتایج جدول 3، 0/35 درصد از تغییرات استرس ادراک شده و 4/14 درصد از تغییرات بهزیستی روانشناختی ناشی از روش مداخله یعنی آموزش رابطه والد - کودک است. نتیجه گیری : بنابراین می توان بیان کرد که آموزش رابطه والد – کودک در کاهش استرس ادارک شده و افزایش بهزیستی روانشناختی در مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی موثر بوده است.The Effectiveness of Parent-Child Relationship Education on Perceived Stress and Psychological Well-Being in Mothers with Mentally Retarded Children
Purpose : The aim of this study was to investigate the effectiveness of parent-child relationship education on perceived stress and psychological well-being in mothers with mentally retarded children.
Methodology: The statistical population of the study included all mothers who were active members in supporting Tehran's disabled and mentally retarded children. Of these, 30 mothers with mentally retarded children who met the inclusion criteria were selected by available sampling method. They were randomly assigned to experimental groups (n = 15) and control group (n = 15). Then, the experimental group received 10 sessions of parent-child relationship training and the control group did not receive any intervention. Participants were assessed using the Cohen`s Perceived Stress Scale (PSS-14), Ryff`s Being- Well Psychological of Scales. Data were analyzed by SPSS23 software.
Findings: The results of the study using repeated measures analysis of variance showed that the experimental and control groups in the post-test and follow-up stages were significantly different in terms of both variables (P <0.05) and based on the results of Table 3, 35.0%. Perceived stress changes and 14.4% of psychological well-being changes are due to the intervention method, ie teaching the parent-child relationship.
Conclusion: Therefore, it can be said that parent-child relationship education has been effective in reducing perceived stress and increasing psychological well-being in mothers with mentally retarded children.
تبلیغات
