هدف پژوهش حاضر، شناسایی ذهنیت کارکنان صنعت برق درباره توانمندسازی کارکنان درشرف بازنشستگی است. این پژوهش ازلحاظ هدف، کاربردی و ازحیث روش، توصیفی و ازنظر جمع آوری و تحلیل داده ها، ترکیبی (کیفی-کمّی) است. مشارکت کنندگان به تعداد 24 نفر، از میان کارکنان صنعت برق و با استفاده از روش نمونه گیری مفهوم انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از ابزار مصاحبه ساختارمند و جدول کیو استفاده شده است. در ارزیابی کیفی، بعد از انجام مصاحبه ساختارمند با مشارکت کنندگان، نظرهای متفاوتی نسبت به توانمندسازی کارکنان درشرف بازنشستگی استخراج شد. سپس در قسمت کمّی، با تکمیل جدول های کیو به شیوه تحلیل عاملی، فهم و درک ذهنی افراد هر گروه احصا و تجزیه و تحلیل شد. نتیجه این بررسی، نمایانگر وجود شش الگوی ذهنی متمایز شامل «هواخواهان راهکارهای روان شناختی»، «معتقدان به هموارسازی راه توانمندی»، «خوش بینان به قابلیت و توانایی ها»، «حامیان رفع موانع فردی و اجتماعی»، «ناقدان موانع سازمانی و حکومتی» و «طرفداران خلق فرصت» نسبت به توانمندسازی کارکنان در آستانه بازنشستگی است که هرکدام از ذهنیت ها دارای خصوصیات، معانی و محتواهای متفاوتی نسبت به یکدیگر هستند.
