زمینه : توسعه بازار گردشگری درحکم ضرورتی انکارناپذیر برای همه کشورها مطرح است و همه کشورها تلاش های فراوانی در توسعه بازار آن کرده اند. سهم بازار ایران نیز، با وجود قابلیت های فراوان گردشگری، در مقایسه با اغلب کشورهای گردشگرپذیر بسیار ناچیز است. ازاین رو توجه به توسعه بازار آن و ارائه الگوی بازاریابی مهم و اساسی است. هدف: این پژوهش با هدف ارائه الگوی بازاریابی گردشگری در سطح شهر تهران انجام شده است. روش: این پژوهش با رویکرد آمیخته و به روش ترکیبی یا میکس متد انجام شده است. روش تحلیل در این پژوهش ترکیبی از نوع اکتشافی و تحلیلی است. بخش اکتشافی با نظریه داده بنیاد و بخش کمّی با استفاده از مدل سازی معادله ساختاری انجام شده است. نتایج: نتایج بخش کیفی براساس سه مرحله کدگذاری با بیش از 221 گزاره معنادار، 193 مفهوم متناظر و 35 مقوله فرعی و 12 مقوله اصلی و یک مقوله هسته به دست آمد. در این مقوله اصلی به دست آمده، شامل همکاری و هم راستایی نهادی، درک عمیق بازاریابی، دیپلماسی گردشگری، تسهیم رویدادهای جهانی، پشتیبانی از اقتصاد ملی، تربیت میزبان های کارآمد، توسعه تحقیقات بازار، درک نیاز بازار، معرفی قابلیت ها، رفع محدودیت های موجود، مطالبه ملی و توسعه زیرساخت است که با انتزاع بیشتر این مقولات در مرحله کدگذاری گزینشی، یک مقوله هسته با تعریفِ «بازاریابی گردشگری به مثابه مطالبه ملی و به علت درک عمیق بازاریابی در بستر توسعه زیرساخت و معرفی قابلیت ها با مداخله درک نیاز بازار و از طریق راهبردهای همکاری و هم راستایی نهادی، آگاهی بخشی و توسعه تحقیقات بازار به پیامدهای دیپلماسی گردشگری جهانی و پشتیبانی از اقتصاد ملی منجر شده است» ظاهر شد که می تواند تمامی مقولات دیگر را تحت پوشش قرار بدهد. در بخش کمّی نیز نتایج حاصل از مدل سازی معادله ساختاری نشان داد که اثر همه متغیرهای مستقل در تبیین بازاریابی گردشگری معنادار بوده است. نتیجه گیری: بازار گردشگری به منزله سازه ای بومی و کارآمد می تواند در عرصه مدیریت گردشگری کشور کارآمد و کاربردی باشد و الگوی استخراج شده پژوهش برای این صنعت کاربرد زیادی داشته باشد.
