در طول چهاردهه گذشته، خطرات ناشی از همکاری میان شرکا به دلیل وجود تعارض به عنوان عامل درونی و تاثیری که بحران های سیاسی، اقتصادی و حقوقی به عنوان عامل بیرونی بر روابط میان آنها می گذارد، تهدیدی برای ادامه فعالیت شرکتهای تجاری بین المللی در نظر گرفته شده است. از آنجا که این موارد غیر قابل پیش بینی و ناگهانی است، مدیریت خطر قبل از آغاز هر گونه مشارکت همانند درج شرط خروج و یا شروط محدود کننده در انتقال به عنوان فرآیندی جامع توسط سرمایه گذاران خارجی مورد استفاده قرار می گیرد. به این دلیل که عدم قطعیت و خطر، همراه جدایی ناپذیر هر گونه مشارکت از جمله شرکت های ناشی از مشارکت انتفاعی محسوب می شوند، هدف از این پژوهش، آگاهی نسبت به عامل ایجادی خروج که نقش موثری در نگارش قراردادها اعم از قرارداد آغاز همکاری و اساسنامه شرکت دارد، می باشد. از این رو سعی بر این شده است که با دید جامع به بررسی کلیه خطراتی ناشی از تعارضات در امور داخلی شرکت و روابط میان شرکا و امور خارجی که مربوط به حوادث خارج از شرکت مانند وضعیت اقتصادی، سیاسی و فرهنگی کشور میزبان است، پرداخته شود.
