سکونتگاه های غیررسمی پیراشهری به عنوان یکی از اجزای ساختار کالبدی و فضایی شهر، باکیفیت منظر ناهمگن روبرو هستند. هدف این مقاله بررسی کیفیت منظر سکونتگاه های غیررسمی پیراشهری از دیدگاه ذینفعان است. مطالعه موردی این پژوهش محله خط چهار حصار کلانشهر کرج است.پژوهش حاضر ازنظر نوع کاربردی و ازنظر روش توصیفی – تحلیلی می باشد. داده های موردنیاز با استفاده از مطالعات کتابخانه ای، بررسی های میدانی و به کمک ابزار پرسشنامه محقق ساخته گردآوری شده است. اطلاعات حاصل از طریق بررسی رابطه ی همبستگی (همبستگی پیرسون) بین متغیرهای مستقل و وابسته ی تعریف شده و با استفاده از نرم افزار spss و به روش کمی مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفته اند. حجم نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران و سطح خطای 5 درصد تعداد 384 به دست آمد.مؤلفه ها و متغیرهای مورداستفاده در پژوهش عبارت اند از خوانایی، پذیرندگی، سرزندگی ، هویت. نتایج آزمون نشان می دهد که عوامل خوانایی، پذیرندگی، سرزندگی، هویت، رابطه معناداری در کیفیت منظر محدوده موردمطالعه دارند. متغیر خوانایی از شدت بیشتری نسبت به سایر متغیرها برخوردار است؛ بیشترین تأثیرات خوانایی در گویه های X7 (نمادین بودن)، X8 (وضوح)، X9( نورپردازی در شب) و X10 (وحدت بصری) وجود دارد و درمجموع گویه وضوح با وزن رگرسیون 741/0 و نمادین بودن با وزن رگرسیون 741/0 بیشترین تأثیر را بر کیفیت منظر شهری دارند. متغیر خوانایی و متغیر پذیرندگی به صورت مستقیم بر کیفیت منظر تأثیرگذار می باشند و دو متغیر (سرزندگی و هویت) تأثیر غیرمستقیم بر میزان کیفیت منظر در محدوده موردمطالعه دارند
