هدف: هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش ذهن آگاهی به شیوه گروهی بر تاب آوری و اضطراب مادران دارای فرزند کم بینا و نابینا مراجعه کننده به مراکز درمانی سنندج بود. روش: طرح پژوهش نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون _ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کلیه مادران دارای فرزند نابینا و کم بینا مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر سنندج در سال 1397-1398 بود. روش نمونه گیری استفاده شده نمونه گیری خوشه ای بود. ابزار مورداستفاده در پژوهش پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون (2003) و پرسشنامه اضطراب بک است. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (نمودارها، جدول های توزیع فراوانی، شاخص های مرکزی(میانگین) و پراکندگی(انحراف معیار) استفاده شد و از روش های آمار استنباطی؛ آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، آزمون تحلیل کواریانس تک متغیره (انکوا) استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل نشان داد که آموزش ذهن آگاهی به شیوه گروهی بر تاب آوری مادران دارای فرزند کم بینا و نابینا تأثیر داشت. همچنین آموزش ذهن آگاهی به شیوه گروهی بر اضطراب مادران دارای فرزند کم بینا و نابینا تأثیر داشت. نتیجه گیری: آموزش ذهن آگاهی با توجه به اینکه به فرد این امکان را می دهد که به جای پاسخ غیرارادی به رویدادها با تأمل و تفکر پاسخ دهد؛ بر تاب آوری و اضطراب مادران دارای فرزند کم بینا و نابینا موثر است.
