وابستگی اقتصاد ایران به درآمد نفت و فرآوردههای نفتی یکی از مشکلات اساسی است که همواره در برنامههای توسعه کشور برای رهایی از آن، سیاستها و راهکارهای مختلفی در نظر گرفتهشده است و توسعه صادرات غیرنفتی یکی از این موارد است. آنچه در این میان مهم است بررسی عوامل مؤثر بر صادرات و تعیین متغیرهای مهم و سپس سیاستگذاری مناسب بر اساس نتایج حاصله در جهت تحقق توسعه صادرات کالا و خدمات میباشد. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی عوامل مؤثر بر افزایش صادرات صنایعدستی و هنری است. جامعه آماری این پژوهش شامل تولیدکنندگان و صادرکنندگان صنایعدستی چهار استان تهران، شیراز، گرگان و سمنان میباشد و حجم نمونه با توجه به فرمول کلاین حداقل 200 نفر در نظر گرفته شد. روش تحقیق از نوع توصیفی- پیمایشی بوده و برای جمعآوری دادهها از روش نمونهگیری در دسترس با استفاده از ابزار پرسشنامه، مشتمل بر 32 گویه استفادهشده است. جهت آزمون دادههای جمعآوریشده، روش مدلسازی معادلات ساختاری با استفاده از نرمافزار اسمارت پی ال اس مورداستفاده قرار گرفت. نتایج پژوهش حاکی از آن است که قابلیت نوآوری محصولات صنایعدستی و استفاده از قابلیت بازاریابی و اصول بازاریابی بر عملکرد صادراتی و همچنین بر ابعاد عملکرد صادراتی تأثیر مثبت دارد و متغیر رقابت ناکارآمد بهعنوان تعدیلگر بین قابلیت بازاریابی و عملکرد صادراتی نقش ایفا میکند.
