بررسی روشهای فرصتشناسی و ورود به بازارهای بینالمللی ازجمله مهمترین زمینههای پژوهشی در حوزه بازرگانی بینالملل محسوب میگردد که البته در رابطه با شرکتهای خارجی فعال در ایران کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. پرداختن به این موضوع به ویژه در شرایط بعد از توافقنامه برجام از اهمیت بیشتری برخوردار میشود. این مقاله درصدد است تا یک مطالعه موردی تطبیقی میان روشهای فرصتشناسی شرکتهای کوچک و متوسط از چهار کشور برگزیده در ایران را به انجام برساند. به این منظور بعد از مرور مختصری روی ادبیات موضوع، شش سؤال کلیدی تحقیق تبیین شده و با یک رویکرد کیفی 44 مصاحبه نیمه ساختاریافته با مدیران و نمایندگان شرکتها از کشورهای برگزیده انجام شده است. سپس دادههای گردآوری شده با استفاده است روش تحلیل تم آنالیز شده و تمهای اصلی در مصاحبهها استخراج و در ادامه با ترسیم پروفایل فرصتشناسی شرکتها به تفکیک هر کشور امکان مقابله و مقایسه میان الگوهای رفتاری شرکتها به تفکیک هر کشور و مؤلفه های آن فرآهم شده است. بر اساس نتایج تحقیق اغلب شرکتهای مورد مطالعه فرایند فرصتشناسی خود را با شرکت در نمایشگاهها و/یا اعزام هیأت به ایران آغاز کردهاند لیکن برحسب 6 مؤلفه از جمله شرایط صنعتی شرکت و کشور میهمان، میزان قرابت فرهنگی و وضعیت شبکهسازی مسیرهای متفاوتی را ادامه دادهاند. تحقیق پیش رو میتواند جهت تحلیل و آسیبشناسی ابتکارات توسعه تجارت میان ایران و سایر کشورهای هدف تجاری مورد استفاده قرار گیرد.
