مطابق با ادبیات جامعه شناسی پاسخگویی «تقاضای دلیل برای کار انجام گرفته و ارائه دادن آن دلیل» تعریف شده است. پاسخگویی از دو بعد محاسباتی و روایتی تشکیل شده که بعد محاسباتی آن شکل غالب در عصر نوین بوده و بعد روایتی آن به طور پیوسته، چه در تئوری و چه در عمل، کم ارزش نمایی و سرکوب شده است. هدف از این مقاله تشریح بعد روایتی پاسخگویی با استفاده از نظرات کاموف (2007) و بکارگیری نگرشی انتقادی در خصوص بعد محاسباتی آن می باشد. کاموف (2007) برای تشریح این بعد از پاسخگویی، پاسخگویی انعطاف پذیر را خلق نمود. پاسخگویی انعطاف پذیر ما را تشویق به توقف و تردید در عمده کارکردهای برنامه ریزی شده کمیِ پاسخگویی می کند، "توقف محاسبات و گوش دادن به نوایی دیگر برای چیزی دیگر، برای «بی حسابی» و غیر قابل پیش بینی بودن که باعث وقفه و ایست در فرایند پاسخگویی می شود". پاسخگویی انعطاف پذیر برخاسته از مفهوم «دیگری» در اندیشه های ژاک دریدا است. دریدا بر این نکته تاکید دارد که هر نظامی (چه زبانی، چه هویت فردی به نام «من» و غیر) بدون قرار دادن «دیگری» درون «خود» بی معنی است و همیشه «دیگری» درون «خود» حضور دارد و فردیت (یا هویت فردی) بدون جایگذاری «دیگری» مفهومی انتزاعی و ناممکن است. نتیجه گیری، پاسخگویی انعطاف پذیر تلاشی است برای رفتن به «دیگری» پاسخگویی محاسباتی که همانا بعد روایتی پاسخگویی می باشد.