امروزه استفاده از شبکه های اجتماعی در میان جوانان به طور چشمگیری گسترش یافته است. در این میان استفاده از این شبکه ها در امر آموزش کمی مورد غفلت قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر، بررسی و شناسایی عوامل کلیدی موفقیت آموزش از طریق شبکه های اجتماعی است. رویکرد پژوهش، کیفی و روش آن سنتزپژوهی است. جامعه پژوهش، متشکل از 723 مقاله درباره استفاده از شبکه های اجتماعی در آموزش است که بین سال های 2018-2007 در مجلات علمی یا کنفرانس های معتبر ارائه شده اند. نمونه پژوهش شامل 43 مقاله است که به صورت هدفمند جمع آوری شده اند و بر اساس پایش موضوعی، داده ها انتخاب شدند. داده های پژوهش از تحلیل کیفی اسناد مورد مطالعه، گردآوری شده اند. بر اساس تجزیه وتحلیل داده ها، عوامل کلیدی موفقیت شبکه های اجتماعی در امر آموزش در 4 بُعد، 9 عامل و 41 مقوله طبقه بندی شدند. این ابعاد شامل بُعد ساختاری (مشتمل بر عوامل سازمانی و کیفیت شبکه ها)؛ بُعد سیستم های مدیریتی (مشتمل بر عوامل سیستم مدیریت یادگیری، مدیریت محتوا و مدیریت شبکه)؛ بُعد رفتاری (مشتمل بر عوامل یادگیرنده و یاددهنده) و ُبعد زمینه ای (مشتمل بر عوامل فناوری و فرهنگی) می باشند. در پایان، الگوی جاری عوامل موفقیت آموزش از طریق شبکه های اجتماعی با توجه به پژوهش های موجود ترسیم شده است.
