مدعیان اعجاز علمی قرآن برآنند که در این متن قدسی، به پاره ای از مکشوفات علمی سده های اخیر اشاره شده است. «دشواری تنفّس با افزایش ارتفاع»، «نسبت بسیار دقیق اجزاء پدید آورنده یک گیاه »، «نقش باد در تلقیح درختان و میوه ها»، «حرکت زمین و مرور کوه ها به همراه آن»، «وجود موجودات زنده در کرات آسمانی»، «گسترش جهان و دور شدن کهکشان ها از یکدیگر» و «تفاوت خطوط سرانگشتان انسان ها» از جمله مصادیقی هستند که مدعیان اعجاز علمی، بدان ها استشهاد می جویند. مقاله حاضر با بررسی نقّادانه هفت نمونه مزبور نشان می دهد که ادعای اعجاز علمی در این موارد، مستلزم عبور از معهودات ذهنی مخاطبان اوّلیه قرآن و نادیده انگاری بستر تاریخی نزول بوده و به تساهل در پایبندی به ظواهر آیات و ضوابط فهم متن می انجامد.
