رشد و توسعه اقتصاد، افزایش شرکت های سهامی و تفکیک مدیریت از مالکیت، و در پی آن مسائل نمایندگی باعث اهمیت و توجه اندازه گیری عملکرد مالی شرکت ها شد. شرکت های سرمایه گذاری به عنوان یکی از مهمترین شرکت ها در بازار سرمایه از دهه ١٨٩٠ میلادی در ایالات متحده آمریکا مطرح شد. به تدریج در سایر کشورهای جهان تاسیس شرکت های سرمایه گذاری مورد توجه قرار گرفت. در ایران نیز از دهه 1340 شمسی این شرکت ها وارد دنیای تجارت شدند. گستردگی شرکت های سرمایه گذاری به حدی رسید که بخش مهمی از بازارهای سرمایه تلقی شده و بسیاری سرمایه گذاران از خدمات این شرکت ها استفاده می نمایند. بسیاری از سرمایه گذاران، زمان کافی، توان مالی، یا تخصص لازم را در ایجاد پرتفوی مناسب ندارند. از این رو انجام این مهم را به شرکت های سرمایه گذاری می سپارند، بنابراین ارزیابی عملکرد مالی این شرکت ها برایشان اهمیت والایی دارد. از دیرباز تلاش های زیادی برای دستیابی به معیاری جهت ارزیابی عملکرد این شرکت ها در جهان صورت گرفته تا امکان ارزیابی بهتر عملکرد را برای سرمایه گذاران این شرکت ها فراهم نماید. هدف تحقیق حاضر این است که مدل های مطرح و معیارهای موجود ادبیات جهان را مورد بررسی قرار داده و با توجه به شرایط و فعالیت های شرکت های سرمایه گذاری در ایران، تحلیلی بر امکان استفاده از آن ها در مسیر ارزیابی عملکرد آن ها داشته باشد.
