نوآوری در دنیای رقابتی امروز، نه تنها برای رشد سازمان ها، بلکه برای بقای آنها ضرورتی انکارناپذیراست. سازمان های امروزی به نوآوری های سریع و مداوم در محصولات، خدمات، فناوری و فرایندها نیاز دارند و سازمانی که نمی تواند به طور مستمر محصولات و خدمات نوآورانه به بازار عرضه کند، محکوم به شکست خواهد بود. دانشگاه ها نیز به عنوان یکی از اساسی ترین نهادهای اجتماعی از این قاعده مستثنی نیستند و رفتارهای نوآورانه کارکنان و مدیران، اهمیتی اساسی در موفقیت آنها دارد. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر هوش هیجانی بر رفتار نوآورانه مدیران با توجه به نقش میانجی گر سبک های تصمیم گیری عقلایی و شهودی است. برای دستیابی به این هدف، نمونه ای از مدیران یکی از دانشگاه های کشور، انتخاب و مورد پیمایش قرار گرفته است. جامعه آماری پژوهش 107 نفر از مدیران ستادی، دانشکده ها و پژوهشکده های این دانشگاه هستند. داده های گردآوری شده با روش مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی مورد تحلیل قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان می دهد که هوش هیجانی بر رفتار نوآورانه مدیران تأثیر مثبت و معنی دار دارد و بر سبک تصمیم گیری شهودی آنها تأثیرگذار است اما از طریق سبک های تصمیم گیری عقلایی و شهودی، بر رفتار نوآورانه آنان اثر نمی گذارد.
