کار، یک منبع بسیار مهم برای امرار معاش و احراز موقعیت های اجتماعی است، که در عین حال می تواند به نارضایتی، تحلیل رفتن قوای جسمی و روانی نیز منجر شود، در سالهای اخیر یکی از مهمترین مسائل، در سیستم های اداری که توجه روانشناسان را به خود معطوف کرده است، بی رمقی شغلی است. بنابراین، در تحقیق حاضر عوامل اجتماعی موثر در بی رمقی کارکنان دانشگاه مازندران و آموزش و پرورش شهرستان بابلسر مورد بررسی قرار گرفته است. در تحقیق حاضر در مجموع 248 پرسشنامه در بین کارکنان دانشگاه مازندران و آموزش و پرورش شهرستان بابلسر توزیع گردید. نتایج در مورد کارکنان دانشگاه مازندران نشان داد از بین 5 متغیر مستقل (استقلال شغلی، عدالت توزیعی، عدالت رویه ای، نوع سازمان و حمایت اجتماعی همکاران) تنها 3 متغیر عدالت رویه ای، نوع سازمان و حمایت اجتماعی همکاران بر روی بی رمقی شغلی تأثیر دارند. در مورد کارکنان آموزش و پرورش تنها متغیر عدالت رویه ای بر بی رمقی شغلی تأثیر دارد. همچنین نتایج آزمون تی گروه های مستقل نشان داد هیچ تفاوتی میان زنان و مردان از نظر بی رمقی شغلی وجود نداشت. نتایج تحلیل واریانس یکراهه نشان داد گروههایی که از نظر سطح تحصیلات و سوابق خدمت با یکدیگر متفاوت بودند، در متغیر بی رمقی شغلی هیچ تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند.
