گستردگی جغرافیایی دانشگاه پیام نور، همزمان با ظهور فناوری اطلاعات، موجب گسترش روش های تصمیم گیری متمرکز و رسمیت زیاد و درنتیجه قدرت گرایی و خودفرمانی در آن شده است. ایده سازمان خودرهبر و گسترش فرهنگ خودرهبری که کانون اصلی تربیت افراد متخصص برایتصدیرهبریومسئولیتدردنیایرقابتی وپیچیده را فراهم می سازد، راه حل مناسبی برای مشکل فوق است. این پژوهش، به مطالعه و بررسی عوامل مؤثر بر شکل گیری فرهنگ خودرهبری سازمانی در دانشگاه پیام نور می پردازد. در این راستا نمونه ای 340 نفری از کارکنان دانشگاه پیام نور در مراکزی که از لحاظ عملکردی برتر بوده، انتخاب و داده ها به وسیله پرسشنامه پژوهشگرساخته با 91 گویه، گردآوری شد. نتایج نشان داد کهسبک رهبری، شخصیت و ارتباطات سازمانی اثربخش به عنوان شرایط علَی، بر اعتماد به نفس سازمانی تأثیر می گذارند. ظهور خودرهبری سازمانی، پویایی، پیشروی و افزایش بهره وری سازمانی را در پی خواهد داشت. علاوه بر این، عوامل زمینه ای (نظیر تعارض سازمانی، مدیریت استعداد و منابع انسانی و تیم محوری) و شرایط مداخله گر(نظیر فرهنگ، ساختار، جو و ارزش های سازمانی)، روابط را در مدل مطرح شده این پژوهش تحت تأثیر قرار می دهند.
