هدف این تحقیق بررسی تأثیر خستگی آبداکتور و آداکتورهای ران و مچ پا بر تعادل پویای بازیکنان فوتبالبود. 20 دانشجوی مرد رشته تربیت بدنی (سن 73/0±24/20 سال، قد 28/4±27/170 سانتی متر، وزن 24/7±38/67 کیلو گرم، شاخص توده بدن 02/2±22/23 کیلوگرم بر متر مربع) که هفته ای سه بار در تمرینات تیم فوتبال دانشگاه شرکت داشتند، بدون سابقه آسیب در اندام تحتانی، داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. برای برآورد تعادل پویای بازیکنان، پس از گرم کردن مختصر، از آزمون تعادل ستاره (SEBT) در هشت جهت استفاده شد. به منظور ایجاد خستگی در عضلات آبداکتور و آداکتورهای ران و مچ پای بازیکنان، از دینامومتر ایزوکینتیک بایودکس استفاده شد. آزمون در دو جلسه برگزار شد که در هر یک از جلسات، برنامه خستگی به صورت تصادفی در یکی از گروه های عضلانی آبداکتور/ آداکتور مفصل ران و اورتور/ اینورتور مچ پا، به صورت انقباضات مکرر تا رسیدن به 50 درصد حداکثر گشتاور اولیه، با فاصله 72 ساعت و تا حد ممکن در شرایط مساوی اعمال شد. پس از اجرای برنامه خستگی پس آزمون SEBT به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی، آزمون t همبسته و تحلیل واریانس (طرح اندازه گیری مکرر) در سطح معناداری 05/0P< استفاده شد. خستگی ایزوکینتیکی عضلات آبداکتور و آداکتورهای ران و مچ پا سبب کاهش معنا دار فاصله دستیابی در آزمون SEBT شد. ضمن اینکه اِعمال برنامه خستگی در عضلات آبداکتور/ آداکتور مفصل ران سبب کاهش بیشتر فاصله دستیابی بازیکنان نسبت به عضلات اورتور/ اینورتور مچ پا شد. با توجه به یافته های تحقیق خستگی عضلات آبداکتور/ آداکتور ران نسبت به اورتور/اینورتورهای مچ پا در تعادل پویای بازیکنان فوتبال بیشتر اثر گذار است.
