یکی از پیامدهای نظام جمهوری اسلامی برابری اجتماعی-فرهنگی در میان جوانان تهرانی در مناطق ثروتمندتر و فقیرتر بوده است. این پدیده از دلایل گوناگونی برخوردار بوده است و می توان استدلال کرد که این برابری در مشابهت در امکانات و نیز فعالیت هایی نمودار شده است که در این مناطق در دسترس جوانان است. در عین حال، آنگونه که این مقاله نشان می دهد تفاوت های عدیده ای در نحوه استفاده از فضا و امکانات در میان جوانان در شمال و جنوب شهر تهران وجود دارد؛ به گونه ای که برابری کمی همواره به برابری کیفی و نزدیکی این دو گروه به یکدیگر نینجامیده است.
