حس حرکت

هدف: حس‌عمقی در ثبات داینامیک مفصل گلنوهومرال پرتاب‌گران و ورزشکارانی که حرکات ناگهانی و پرتابی اندام فوقانی دارند، با توجه به شل بودن قابل ملاحظه کپسول مفصلی و دامنه حرکتی بیش از حد آنها اهمیت دارد. هدف از این پژوهش مقایسه حس‌عمقی (حس وضعیت مفصل و حس حرکت) بین دو گروه زنان والیبالیست و زنان غیرورزشکار می‌باشد. روش بررسی: به روش نمونه‌گیری ساده و در دسترس و لحاظ‌کردن معیارهای موردنظر 15 والیبالیست زن از تیم‌های دسته اول تهران و 15 زن غیرورزشکار که با ورزشکاران جور شده بودند انتخاب و طی یک مطالعه مقایسه‌ای مورد – شاهدی، حس وضعیت مفصل گلنوهومرال و حس حرکت آنها با استفاده از دستگاه سی.پی.ام مورد مقایسه قرار گرفت. از آزمون آماری تی‌مستقل برای تحلیل داده‌ها استفاده گردید. یافته‌ها: افزایش معناداری در دامنه چرخش خارجی والیبالیست‌ها (۰/۰۳۵=p) و کاهش معناداری در خطای باز سازی زاویه آنها (۰/۰۱۷=p) نسبت به غیرورزشکاران وجود داشت. در حالی‌که هیچ‌گونه تفاوت معناداری در آستانه درک حرکت بین دو گروه مشاهده نشد (۰/۳۹۲=p). نتیجه‌گیری: والیبالیست‌ها دارای دامنه چرخش خارجی بیشتر و دقت بازسازی زاویه بالاتری در اندام فوقانی غالب خود می‌باشند. شانه پرتاب‌کننده به طور مکرر در معرض حرکات چرخشی شدید می‌باشد. این منجر به تطابق عصبی عضلانی می‌شود و بدین ترتیب می‌تواند باعث بهبود حس‌ عمقی گردد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین قابلیت تصویرسازی ذهنی با حس حرکت دختران ورزشکار و غیر ورزشکار می باشد. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان دختر 8 تا 11 سال، 12 تا 15 سال و دانشجویان 20 تا 23 سال تشکیل دادند و نمونه آماری نیز شامل 20 نفر ورزشکار و 20 نفر غیرورزشکار از هر رده سنی (120نفر) بود که به روش تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوری داده ها، پرسش نامه وضوح تصویرسازی حرکت 2، پرسش نامه دست برتر چاپمن، آزمون تنظیم زاویه دست برتر بهرامی و پرسش نامه جمعیت شناختی بودند. یافته ها نشان دادند که هم بستگی مثبت و معناداری بین قابلیت تصویرسازی ذهنی و خطای حس حرکت دختران ورزشکار و غیر ورزشکار 12 تا 15 سال و 20 تا 23 سال وجود دارد؛ اما، این ارتباط برای دختران ورزشکار و غیرورزشکار 8 تا 11 سال معنادار نمی باشد. از سوی دیگر، قابلیت تصویرسازی ذهنی می تواند خطای حس حرکت ورزشکاران و غیر ورزشکاران را پیش بینی کند. بر اساس نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می شود که این سازه توسط مشاوران روان شناختی و پژوهشگران در درمان ها و مطالعات بعدی مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه: درک تصویرسازی و حس حرکت سازه هایی روانشناختی و روانی- حرکتی هستند که بر طبق نتایج تحقیقات اخیر نقش بسزایی در عملکرد ورزشی ایفا می کنند. هدف از انجام این تحقیق ارتباط بین تصویرسازی و موفقیت ورزشی با حافظه حس حرکت در دانشجویان مرد ورزشکار بود. <br /> روش کار: روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. براساس نمونه گیری تصادفی ساده یکصد نفر در رشته های مختلف والیبال34 نفر، بدمینتون و کشتی هر کدام 33 نفر از بین دانشجویان دانشگاه های کوهدشت در سال 96- 95 با میانگین سنی 94/1 ± 80/21 بطور هدفمند انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه های مشخصات فردی، تصویرسازی، موفقیت ورزشی و همچنین آزمون های هماهنگی دودستی حس حرکت و کنترل نیرو دست برتر استفاده شد و تجزیه تحلیل داده ها با ضریب همبستگی پیرسون، آزمون کلموگروف اسمیرنوف، آزمون دوربین _ واتسون، تحلیل رگرسیون چندگانه همزمان و آزمون تحلیل واریانس انجام شد.<br /> نتایج: یافته ها نشان داد که والیبالیست ها در هر سه مولفه تصویرسازی، موفقیت ورزشی و حس حرکت نمرات بهتری را نسبت به سایر گروه ها کسب کردند.<br /> بحث و نتیجه گیری: نتایج تحلیل واریانس بین تصویرسازی و موفقیت ورزشی با حس حرکت رابطه معناداری را نشان داد. نتایج نشان داد ورزشهای که عامل اصلی موفقیت در آنها حس حرکت دست می باشد از حس حرکت و تصویرسازی بهتری برخوردارند.

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آموزش و تمرین شنا بر حس حرکت پسران با اختلال بینایی بود.پژوهش حاضر ازنوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. شرکت کنندگان پسران با اختلال بینایی عضو انجمن نابینایان شهرستان اراک بودند. تعداد 20 پسر سالم نابینا به صورت هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. برای ارزیابی حس حرکت از آزمون تنظیم زاویه دست برتربهرامی (1389) استفاده شد. برای هر دو گروه پیش آزمون اجرا شد. گروه تجربی در جلسه های تمرین به مدت 10 هفته (دو جلسه در هفته و هر جلسه 60 دقیقه) شرکت کردند؛ اما برای گروه کنترل تمرین خاصی درنظر گرفته نشد. پس از اتمام دوره تمرینی، پس آزمون های حس حرکت در همان محیط اندازه گیری شدند. برای تعیین طبیعی بودن داده ها از آزمون شاپیرو- ویلک، برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد از آمار توصیفی و برای تعیین اختلاف درون گروهی و بین گروهی پیش آزمون و پس آزمون، به ترتیب از آزمون های تی همبسته و تی مستقل در سطح معناداری (0.05 ≥P ) استفاده شد.آزمون تی همبسته اختلاف معنادار متغیرهای حس حرکتدر گروه تجربی را نشان داد (0.05 ≥P )؛ درحالی که نمرات حس حرکت گروه کنترل اختلاف معناداری را نشان نداد (0.05 ≥ P). همچنین، در پیش آزمون های حس حرکت بین دو گروه تجربی و کنترل اختلاف معناداری مشاهده نشد؛ اما در پس آزمون، گروه تجربی عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشت (0.05 ≥ P). نتایج پژوهش حاضر بیانگر این بود که تمرین شنا بر بهبود حس حرکت پسران با اختلال بینایی تأثیر دارد؛ بنابراین، به نظر می رسد استفاده از آموزش و تمرین شنا در برنامه های ورزشی و توان بخشی افراد با اختلال بینایی می تواند فواید بسیاری داشته باشد.