والیبالیست

هدف: حس‌عمقی در ثبات داینامیک مفصل گلنوهومرال پرتاب‌گران و ورزشکارانی که حرکات ناگهانی و پرتابی اندام فوقانی دارند، با توجه به شل بودن قابل ملاحظه کپسول مفصلی و دامنه حرکتی بیش از حد آنها اهمیت دارد. هدف از این پژوهش مقایسه حس‌عمقی (حس وضعیت مفصل و حس حرکت) بین دو گروه زنان والیبالیست و زنان غیرورزشکار می‌باشد. روش بررسی: به روش نمونه‌گیری ساده و در دسترس و لحاظ‌کردن معیارهای موردنظر 15 والیبالیست زن از تیم‌های دسته اول تهران و 15 زن غیرورزشکار که با ورزشکاران جور شده بودند انتخاب و طی یک مطالعه مقایسه‌ای مورد – شاهدی، حس وضعیت مفصل گلنوهومرال و حس حرکت آنها با استفاده از دستگاه سی.پی.ام مورد مقایسه قرار گرفت. از آزمون آماری تی‌مستقل برای تحلیل داده‌ها استفاده گردید. یافته‌ها: افزایش معناداری در دامنه چرخش خارجی والیبالیست‌ها (۰/۰۳۵=p) و کاهش معناداری در خطای باز سازی زاویه آنها (۰/۰۱۷=p) نسبت به غیرورزشکاران وجود داشت. در حالی‌که هیچ‌گونه تفاوت معناداری در آستانه درک حرکت بین دو گروه مشاهده نشد (۰/۳۹۲=p). نتیجه‌گیری: والیبالیست‌ها دارای دامنه چرخش خارجی بیشتر و دقت بازسازی زاویه بالاتری در اندام فوقانی غالب خود می‌باشند. شانه پرتاب‌کننده به طور مکرر در معرض حرکات چرخشی شدید می‌باشد. این منجر به تطابق عصبی عضلانی می‌شود و بدین ترتیب می‌تواند باعث بهبود حس‌ عمقی گردد.

کی از رویکردهای مهم روانشناسی ورزشی، بررسی تکنیکها و روشهایی در جهت بالا بردن عملکرد ورزشی و افزایش آمادگی مهارتهای روانی، افزایش اعتماد به نفس و ایجاد انگیزه در افراد میباشد. هدف از مطالعه حاضر، توصیف و مقایسه مهارتهای روانی بازیکنان والیبال ایستاده و نشسته در سطح لیگهای دسته یک ایران بود. به این منظور 180 نفر از بازیکنان مرد والیبال ایستاده و نشسته حاضر در مسابقات لیگ دسته یک ایران در سال 1385 انتخاب شدند. برای بررسی مهارتهای روانی بازیکنان، از پرسشنامه استاندارد 60 سؤالی خودسنجی انستیتوی ورزشی استرالیای جنوبی (Psych SASI) استفاده شد. روائی این ابزار به صورت محتوایی و صوری و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ 95/0 محاسبه شد. پس از تعیین شاخصهای آمار توصیفی مانند فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد، برای بررسی رابطه متغیرها در بین دو گروه از ضریب همبستگی پیرسون و برای مقایسه میانگینها در دو گروه از آزمونt استفاده شد. نتایج بیانگر آن بود که بین سن و مهارتهای روانی در بازیکنان والیبال ایستاده و نشسته همبستگی معنادار وجود ندارد (05/0 p ، 29/2=t) مشاهده گردید. تنها در مورد میانگین کنترل انرژی روانی بازیکنان والیبال ایستاده و نشسته اختلاف معناداری (05/0

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر پیچ خوردگی یک جانبة مچ پا بر آزمون های عملکردی - اجرایی و تعادل پویا و ایستای فوتبالیست ها و والیبالیست هاست. بدین منظور 42 فوتبالیست و والیبالیست، در دو گروه سالم و آسیب دیده، در این پژوهش شرکت کردند. برای برآورد نقص های عملکردی - اجرایی در اجرا، از آزمون جهش به شکل هشت لاتین و جهش جانبی استفاده شد. رکورد آزمودنی ها، با استفاده از کرونومتری با دقت 01/0 ثانیه ثبت شد. برای برآورد تعادل آزمودنی ها آزمون تعادلی ستاره در هشت جهت و آزمون تعادل ایستا بهکار گرفته شد. به منظور مقایسة بین گروه ها از آزمون تحلیل واریانس چندراهه (2 رشتة ورزشی × 2 گروه) و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج نشان داد تعادل پویای ورزشکاران در همة جهت های آزمون ستاره در افراد اسپرین به طور معنی داری کمتر از افراد سالم است (05/0>p). همچنین بین امتیازات آزمون جهش به شکل هشت لاتین، جهش جانبی و تعادل ایستای در ورزشکاران گروه آسیب دیده و گروه سالم تفاوت معنی داری وجود دارد؛ بنابراین، پزشکان، متخصصان طب ورزشی، فیزیوتراپ ها، مربیان و تمام افرادی که به نوعی با سلامتی ورزشکار در ارتباط اند می توانند به منظور پیشگیری، درمان و توان بخشی پیچ خوردگی مچ پا از نتایج این تحقیق استفاده کنند.

هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر چرخه بیوریتم بر توان جسمانی دختران والیبالیست بود. جامعه آماری تحقیق تمامی دختران والیبالیست به تعداد 120 نفر با دامنه سنی 20-17 در سال 1397 در شهر بشرویه بود. بدین منظور 30 نفر از ورزشکاران دختر والیبالیست به عنوان نمونه از بین افراد حائز شرایط ورود به پژوهش به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. نوع پژوهش از لحاظ هدف کاربردی بوده و از لحاظ ماهیت و روش، نیمه تجربی است و به صورت میدانی انجام گرفته است. شایان ذکر است با توجه به تاریخ تولد هر آزمودنی نمودار بیوریتم آنها ترسیم شد و افراد با توجه به نمودار بیوریتم و روزهای افت و اوج، چرخه خود را مشاهده کردند و در آزمون های آمادگی جسمانی از جمله پرتاب توپ مدیسنبال، برای ارزیابی توان عضلانی بالاتنه، آزمون چابکی و پرش عمودی سارجنت، جهت ارزیابی توان عضلانی پایین تنه شرکت کردند. برای تجزیه وتحلیل داده ها علاوه بر شاخص های آمار توصیفی، از آزمون کولموگروف - اسمیرنوف و آزمون  t وابسته استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد بین توان عضلانی بالاتنه آزمودنی ها در روزهای شارژ و دشارژ براساس چرخه بیوریتم تفاوت معناداری وجود دارد (035/0P=). همچنین بین توان عضلانی پایین تنه آزمودنی ها در روزهای شارژ و دشارژ براساس چرخه بیوریتم تفاوت معناداری وجود دارد (004/0P=). بین چابکی دختران والیبالیست در روزهای شارژ و دشارژ براساس چرخه بیوریتم تفاوت معناداری وجود دارد (004/0P=).

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات بینایی- ورزشی و تحریک مستقیم الکتریکی مغز بر عملکرد بینایی بازیکنان والیبال بود. 36 بازیکن مرد والیبال با دامنه سنی 18 الی 27 سال با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس نمونه ها به صورت تصادفی به سه گروه 12 نفری تمرینات بینایی-ورزشی، tDCS و کنترل تقسیم شدند. برای ارزیابی عملکرد بینایی از مجموعه آزمون های نرم افزاری کانتب استفاده شد. تمرینات بینایی- ورزشی و tDCS به مدت 10 جلسه و هر جلسه 20 دقیقه روی گروه های مداخله اعمال شد. پس از 10 جلسه تحریک مستقیم الکتریکی مغز و تمرینات بینایی- ورزشی از هر سه گروه، پس آزمون به عمل آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که tDCS برخلاف تمرینات بینایی-ورزشی تأثیر معناداری روی عملکرد بینایی داشته است )05/0(p<. بنابراین مداخله tDCS برای بهبود عملکرد بینایی در دو بعد حافظه کوتاه مدت بینایی و حافظه بازشناسی فضایی مناسب بوده و می تواند جهت بهبود حافظه به کار گرفته شود.