توانمندی کارکنان

امروزه توانمندسازی به عنوان یکی از ابزارهای سودمند ارتقای کیفی کارکنان و افزایش اثربخشی سازمانی تلقی می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر توانمندسازهای مدیریت دانش بر توانمندی کارکنان به واسطه متغیر فرآیند مدیریت دانش از دیدگاه مدیران شرکت های کوچک و متوسط شرق استان مازندران می باشد. جامعه آماری پژوهش، شرکت های کوچک و متوسط شرق استان مازندران که دارای سابقه بیش از 42 ماه فعالیت و شامل 307 شرکت می باشند. در نهایت نتایج روش آماری معادلات ساختاری نشان داد که در شرکت های کوچک و متوسط شرق استان مازندران میزان تأثیر مستقیم توانمندسازهای مدیریت دانش بر توانمندی کارکنان و تأثیر غیرمستقیم آن به واسطه فرآیند مدیریت دانش معنادار می باشد؛ همچنین فرآیند مدیریت دانش بر توانمندی کارکنان و توانمندسازهای مدیریت دانش بر فرآیند مدیریت دانش تأثیر مستقیم و معنادار دارند. نتایج این پژوهش نقش فرآیند مدیریت دانش در اثرگذاری توانمندسازهای مدیریت دانش بر توانمندی کارکنان شرکت های کوچک و متوسط را نمایان می سازد.

باتوجه به اهمیت روزافزون آموزش های ضمن خدمت و نقش بسزای این آموزش ها در بهبود عملکرد کارکنان سازمان، دوره های آموزشی با هدف افزایش کیفیت مطلوب ارزیابی می شوند. لذا مسئله اصلی این پژوهش بررسی تأثیر آموزش های ضمن خدمت حرفه ای بر توانمندی و عملکرد شغلی کارکنان در یک شرکت بیمه ای است. در این پژوهش از مدل CIPP برای ارزیابی کیفیت آموزش ضمن خدمت استفاده شده است. الگوی ارزشیابی CIPPچهار نوع ارزشیابی را ارائه می کند: کیفیت زمینه، کیفیت درون داد، کیفیت فرایند و کیفیت برون داد یا محصول. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه کارکنان یک شرکت بیمه ای هستند، روش نمونه گیری در این پژوهش طبقه ای و تصادفی سیستماتیک است و حجم نمونه 217 نفراز افراد جامعه است. نتایج پژوهش با استفاده از نرم افزار SMART PLS و SPSS تحلیل شده است. طبق نتایج به دست آمده آموزش های ضمن خدمت بر توانمندی کارکنان تأثیر مستقیم و مثبت دارد که هریک از ابعاد کیفیت درو ن داد، کیفیت فرایند، کیفیت برو ن داد و کیفیت زمینه به ترتیب از بیشترین تا کمترین تأثیر را بر توانمندی کارکنان دارند. همچنین باتوجه به نتایج حاصل از پژوهش، آموزش های ضمن خدمت بر عملکرد شغلی کارکنان تأثیر مستقیم و مثبت دارد که هریک از ابعاد کیفیت زمینه، کیفیت فرایند، کیفیت درون داد و کیفیت برون داد به ترتیب از بیشترین تا کمترین تأثیر را بر عملکرد شغلی کارکنان دارند. درنهایت می توان نتیجه گرفت که توانمندی کارکنان بر عملکرد شغلی کارکنان، تأثیر مستقیم و مثبت دارد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر ساختاری مهارت سیاسی بر توانمندی کارکنان با نقش واسطه ای رفتار سکوت کارمندان و جو سکوت است. این پژوهش از نوع مطالعات همبستگی است. جامعه آماری، تمامی کارمندان ادارات آموزش وپرورش شهر مشهد در سال 92-93 است. نمونه ای به حجم 171 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده است. شرکت کنندگان پرسشنامه ی مهارت سیاسی، سکوت سازمانی و توانمندی کارکنان را تکمیل کردند. داده ها با مدل معادلات ساختاری و با نرم افزار LISREL تحلیل شده اند. یافته ها نشان داد که نشانگرهای سازه نهفته مهارت سیاسی به نحو مطلوبی پیش بینی کننده مهارت سیاسی هستند. افزون بر آن، نیرومندترین نشانگر سازه نهفته جو سکوت سازه فرصت ارتباط است. در مدل ساختاری تدوین شده، یافته ها نشان می دهد مهارت سیاسی بر جو سکوت، اثر ساختاری منفی دارد (43/0-= GA11)؛ مهارت سیاسی بر رفتار سکوت اثر ساختاری منفی دارد (33/0-= GA21) و مهارت سیاسی بر توانمندی کارکنان اثر ساختاری مثبت دارد (79/0= GA31). اثر غیرمستقیم مهارت سیاسی بر رفتار سکوت، معنی دار نبوده و اثر غیرمستقیم مهارت سیاسی بر توانمندی کارکنان معنی دار است (049/0). همچنین، جو سکوت سازمان بر رفتار سکوت کارمندان اثر ساختاری مستقیم (15/0= BE) دارد. در نتیجه، برای مقابله با رفتار سکوت سازمانی و بهره گیری از تجربیات کارکنان باید جو سکوت سازمانی را از میان برداشت. یک عامل بسیار مؤثر در این زمینه، افزایش مهارت سیاسی کارکنان است. استفاده از مهارت سیاسی، با کمرنگ شدن جو سکوت همراه است که به تبع آن می توان انتظار داشت رفتار سکوت سازمانی کاهش یابد و کارکنان توانمندتر شوند.

پژوهش حاضر با موضوع تاثیر گردش شغلی بر اشتیاق شغلی با نقش میانجی توانمندی کارکنان در شهرداری ساوه صورت پذیرفت. تحقیق حاضر از نظر هدف، جزو تحقیقات کاربردی و از لحاظ روش گردآوری داده ها توصیفی و از نوع پیمایشی می باشد. در پژوهش حاضر جامعه آماری عبارتست از کلیه کارکنان شهرداری ساوه که تعداد آن ها 150 نفر است. در این تحقیق برای تعیین حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان و با روش تصادفی ساده 108 نفر به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شده است. جهت سنجش گردش شغلی از پرسشنامه 11 سوالی مقیمی و رمضان (1390) ؛ جهت سنجش اشتیاق شغلی از پرسشنامه 17 سوالی سالواناوا و شوفلی در سال ۲۰۰۱ و جهت سنجش توانمندی کارکنان از پرسشنامه 12 سوالی اسپریتزر (1995) استفاده شده است که همه ی پرسشنامه ها به وسیله طیف پنج گزینه ای لیکرت سنجیده می شود. . در بخش تجزیه و تحلیل اطلاعات، داده هایی که از اجرای پرسشنامه ها بدست آمد، با استفاده از نرم افزار SPSS و Smart PLS در دو بخش توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد گردش شغلی بر اشتیاق شغلی به میزان 0.514؛ گردش شغلی بر توانمندی کارکنان به میزان 0.503 ؛ توانمندی کارکنان بر اشتیاق شغلی 0.395 تاثیر دارد.

پژوهش حاضر با موضوع تاثیر توانمندی کارکنان بر اشتیاق شغلی کارکنان شهرداری ساوه صورت پذیرفت. تحقیق حاضر از نظر هدف، جزو تحقیقات کاربردی و از لحاظ روش گرد آوری داده ها توصیفی و از نوع پیمایشی می باشد. در پژوهش حاضر جامعه آماری عبارتست از کلیه کارکنان شهرداری ساوه که تعداد آن ها 150 نفر است. در این تحقیق برای تعیین حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان و با روش تصادفی ساده 108 نفر به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شده است. جهت سنجش اشتیاق شغلی از پرسشنامه 17 سوالی سالواناوا و شوفلی در سال ۲۰۰۱ و همچنین جهت سنجش توانمندی کارکنان از پرسشنامه 12 سوالی اسپریتزر (1995) استفاده شده است. داده های گردآوری شده در نرم افزار PLS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت نتایج نشان داد توانمندی کارکنان به میزان 0.395 روی اشتیاق شغلی کارکنان شهرداری ساوه تاثیر مثبت و معناداری داشته است.

هدف اصلی این تحقیق بررسی تاثیر برون سپاری برنامه های آموزشی بر توانمندی کارکنان (مطالعه موردی: سازمان تامین اجتماعی) می باشد. این پژوهش به لحاظ طبقه بندی برمبنای هدف، کاربردی است و به لحاظ طبقه بندی برمبنای روش یک تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه مورد مطالعه این پژوهش کارکنان ستاد مرکزی سازمان تامین اجتماعی به تعداد 300 نفر می باشد. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه های استاندارد بوده که پایایی آن قبل از توزیع با استفاده از شاخص آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. تعداد 169 پرسشنامه به صورت تصادفی ساده جمع آوری شد. داده های گردآوری شده از طریق نرم افزار spss و Smart-PLS مورد تحلیل قرار گرفتند و با کمک مدلسازی معادلات ساختاری فرضیه های تحقیق بررسی شدند. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که برون سپاری برنامه های آموزشی به طور کلی بر توانمندی کارکنان تاثیر معنی داری نداشت و تنها دو بعد احساس شایستگی و احساس معنی دار بودن مورد تاثیر آن قرار گرفته است.