دانشکده پرستاری

مقدمه: ضرورت انجام ارزشیابى در دانشکده­هاى پرستارى از یک سو به دلیل اطمینان از درستى هزینه بودجه و از سوى دیگر تربیت دانش­آموختگان کارآمد است. ارزشیابى یا سنجش اثربخشى به­ درستى انجام کار گفته می­شود. اثربخشى به معنى اجراى کار در نهایت اخلاص و بدون هرگونه انحرافى است. بنابراین، تعیین کیفیت این­چنینی سهل و آسان نیست و نیازمند تفکر و تلاشى مضاعف است. براى به­کارگیرى شاخص­هاى سنجش اثربخشى در دانشکده­هاى پرستارى ابتدا لازم است به نشانگرهاى ارزشیابى موثر در آموزش عالى، انتظارات دانشجویان به­عنوان اثرپذیران آموزش عالى، توصیه­هاى کاربردى براى ساخت ابزارهاى ارزشیابى و انواع ارزشیابى از نظر زمانى اشاره شود.

اهداف: امروزه بهبود کیفیت در راس امور سازمان ها قرار دارد و از دغدغه های اصلی آنها است. شناسایی نقاط ضعف و قوت، تشخیص فرصت ها و تهدیدها و تلاش برای بهبود وضعیت موجود و رسیدن به وضعیت مطلوب و کسب جایگاه برتر از مهم ترین وظایف سازمان ها از جمله دانشگاه ها است. پژوهش حاضر با هدف بررسی کیفیت فرآیند تدریس در دانشکده پرستاری لامرد از دیدگاه دانشجویان انجام شد. ابزار و روش ها: این پژوهش توصیفی- پیمایشی در 95 دانشجوی دانشکده پرستاری شهر لامرد که به روش سرشماری وارد مطالعه شدند انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه محقق ساخته سنجش کیفیت اساتید بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیره انجام شد. یافته ها: از دیدگاه دانشجویان، کیفیت تدریس اساتید در تمامی مولفه های مورد بررسی وضعیت مطلوبی نداشت. ""انتخاب تکنولوژی"" در دو سطح سال ورود 1391 و 1393 (001/0=p) و ""سنجش و ارزش یابی"" در دو سطح سال ورود 1391 و 1392 (03/0=p)، تفاوت معنی دار داشتند. همچنین مولفه های مدیریت کلاس داری (008/0=p)، پویایی یادگیری (02/0=p) و سنجش و ارزش یابی (01/0=p) بین دو گروه پسران و دختران دارای تفاوت معنی دار بودند. نتیجه گیری: کیفیت فرآیند تدریس اساتید در مولفه های انتخاب اهداف، مدیریت کلاس داری، استراتژی یادگیری، تنظیم محتوی، پویایی یادگیری، انتخاب تکنولوژی و سنجش و ارزش یابی در دانشکده پرستاری لامرد از دیدگاه دانشجویان پایین تر از حد متوسط است.

مقدمه: امروزه در بسیاری از سازمانها، ثبت، اصلاح و بهبود فرآیندها به منظور رشد و ارتقاء عملکرد و حرکت در مسیر تعالی سازمانی دنبال می گردد. از جمله ابزارهای کارآمد در حوزه سلامت که در سال های اخیر در کشور ایران برای ارتقاء فرآیندهای سازمانی استفاده شده است، مدل FOCUS-PDCA می باشد. مطالعه حاضر با هدف ثبت و ارتقاء کیفیت فرآیندهای آموزشی دانشکده پرستاری بر اساس مدل FOCUS-PDCA انجام شد. روش ها: این پژوهش نیمه تجربی از نوع تک گروهی پیش و پس آزمون می باشد که در نیمسال اول و دوم تحصیلی 98-1397 در دانشکده پرستاری دانشگاه علوم پزشکی انجام شد و 36 فرآیند آموزشی انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده ها در بخش رضایتمندی توسط پرسش نامه محقق ساخته در هریک از مراحل (قبل و بعد از مداخله) سنجیده شد. در بحث زمان سنجی فرآیندها مدت زمان اجرای هر فرآیند برحسب روز سنجیده و گزارش گردید یافته ها: میانگین زمان انجام فرآیندها با احتساب زمان بری برخی از فرآیندها که تحقق آنها عملا در طول یک ترم تحصیلی بود 8/42 روز گزارش گردید که پس از تشکیل کارگاه های FOCUS – PDCA و انجام مداخله ارتقاء توسط دانشجویان و اعضاء هیئت علمی، میانگین زمان انجام فرایندهای مذکور به 32 روز تقلیل پیدا نمود. میانگین درصد ارتقاء فرآیندهای بررسی شده در خصوص زمان سنجی 4/34 درصد گزارش گردید. میانگین نمره رضایت سنجی اولیه فرآیندهای بررسی شده نمره 301 از مجموع 500 بود که بعبارتی میانگین رضایت مندی دانشجویان و اساتید از فرآیندهای آموزشی دانشکده پرستاری 2/60 درصد گزارش گردید که پس از ارتقاء، این رضایت مندی بطور میانگین در مجموع فرآیندها به 26 درصد بهبود یافت. نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که اجرای روش FOCUS-PDCA منجر به ارتقای عملکرد آموزشی دانشکده پرستاری شده است. پیشنهاد می گردد که این روش در دیگر بخش های پژوهشی و خدمات رفاهی درگیر با دانشجویان و اساتید انجام و از نظر تأثیر آن بر شاخص های دیگر نیز مورد ارزیابی قرار گیرد.