بی عملی

در مکتب دائویی انسان کامل یا «شنگ ژن» به کسی اطلاق می شود که در هماهنگی با دائو و طبیعت عمل نماید. حکیم بودن در همراه بودن با دائو معنا می یابد و به همین جهت، ویژگی اصلی انسان فرزانه در مفهوم ""وو-وی"" یا ""بی عملی"" جلوه گر است. دائو آن حقیقتی است که سیر طبیعی و خودانگیختگی هر موجودی برآن استوار است، از این رو وظیفه هر فردی این است که در مسیر دائو مانعی ایجاد نکند و بگذارد دائو به سیر خود ادامه دهد. در نتیجه هرچیزی طبق خودانگیختگی و سیر تکوینی اش، به ظهور می رسد. دائو خود همیشه بدون عمل (وو- وی) است؛ با این حال همه چیز را به وجود می آورد. انسان در صورتی می تواند به حقیقت دست یابد و آن را در اختیار بگیرد که به طور طبیعی عمل کند؛ در واقع عمل نکردن چیزی جز همنوایی با دائو نیست. حکیم دائویی کسی است که اجازه می دهد جریانات عالم به آزادی در او و سراسر عالم سریان یابند و به دنبال آن، هم خود وی و هم جهان، در آرامش و سکون دائو به وحدت دست می یابند. وی همه پیش فهم های آموخته و اکتسابی را به کنار می نهد و وجود فردی خود را با همه اشیای عالم یکی می بیند. او از هرگونه تجاوز ارادی، ساختگی و تصنّعی درون طبیعت پرهیز دارد. همانطور که در طبیعت همه چیز خود به خود، در سکوت و آرامش به وجود می آید و طبیعت وظایف خود را بدون گزافه گویی و خودنمایی نمایان می سازد، آدمی هم باید امور را در مسیر طبیعی خود و به دور از اغراض و منفعت سنجی شخصی انجام دهد.

عرفان اسلامی (Islamic mysticism) را می توان به عرصه وسیعی تعبیر کرد که عرفان نظری و عملی را دربر می گیرد و با طریقت تصوّف هم آمیختگی دارد و در مواردی تلقی یکسان یا مختلفی از آن دو می شود و در بسیاری از موارد، بزرگانی که در این عرصه شناخته شده هستند از آن حد و مرزی که باید در آن فعالیت می کردند قدم فراتر نهادند و گاه نیز دچار زیاده روی هایی در این عرصه شدند. داوود طائی یکی از شخصیت های شناخته شده در تصوّف اسلامی است و حکایت های زیادی درباره وی در متون عرفانی ادب فارسی وجود دارد که اغلب تکراری هستند و به شیوه های زبانی مختلف، در کتب مختلف نقل شده اند.

زمینه و هدف: باور بر این است، در صورتی که سازمان های اجرایی مرتبط با ترافیک، تکالیف خود را به موقع و به صورت تمام و کمال انجام دهند، بخشی از مأموریت های پلیس راهور کاهش یافته و اجرای سایر مأموریت ها تسهیل می گردد. این پژوهش با هدف کشف علل اهمال یا بی عمل ی سازمان ها در اجرای کامل تکالیف ترافیکی صورت گرفته است. روش: رویکرد این پژوهش کیفی بوده و به شیوه مصاحبه با خبرگان و متخصصان صورت گرفته است که به لحاظ روش توصیفی-تحلیلی و از نظر هدف، کاربردی-توسعه ای است. روش نمونه گیری پژوهش، قضاوتی هدفمند بوده و حجم نمونه پانزده نفر می باشد. برای تحلیل اطلاعات از روش تحلیل تم (تحلیل مضمون) استفاده شده است. یافته ها: نتایج تحقیق در بر گیرنده ۷۰ تم پایه، ۱۲ تم سازنده و، سه تم فراگیر است. مقررات اداری، نظارت، مسئولیت، سامانه ها، اعتبار (بودجه)، اهداف متعالی و...، از تم های سازنده پژوهش هستند که در سه تم فراگیر علل زمینه ای، علل ساختاری و علل رفتاری قرار می گیرند. نتیجه گیری: برای تحقق هدف تحقیق مبنی بر تسهیل مأموریت های پلیس راهور و مهمتر از آن بهبود وضعیت ترافیک لازم است مشکل بی عمل ی یا اهمال سازمان های اجرایی در عمل به تکالیف ترافیکی رفع شود. بدین منظور موارد شناسایی شده در بخش یافته های تحقیق بایستی به صورت مدون و زمانبندی شده در جهت بهبود ترافیک اجرایی گردند.