مددجویان بهزیستی

شناسایی آسیب های سبک زندگی مددجویان و ارائه راهکارها برای کاهش آنها مهم ترین هدف پژوهش حاضر بوده که به روش کیفی و با استفاده از تحلیل روایت و روایتگری اجرا شده است. برای تحقق این هدف ابتدا کلیه کارکنان و زنان سرپرست خانواده مددجویان زیرمجموعه اداره بهزیستی شهر دامغان به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شدند. سپس اقدام به انتخاب نمونه های مورد نظر آن هم به صورت هدفمند از بین آنان شده است. تعداد نمونه های انتخاب شده شامل 20 نفر زن سرپرست خانواده مددجویان و 10 نفر از کارکنان در حوزه  مددکاری هستند. گردآوری داده ها با استفاده از ابزار مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شده و یافته ها حکایت از آن دارند که آسیب های جسمی به عنوان زمینه آسیب ها، زندگی و سبک زندگی مددجویان را تحت تأثیر قرار داده است. مددجویان با آسیب های جدی روانی ازجمله فشار روانی، استرس، افسردگی، تنهایی، خودکشی، کاهش اعتماد به نفس مواجه شده و این امر سبک زندگی آنها را تحت تأثیر قرار داده است. به موازات آن نیز آسیب های اجتماعی و کمبود مهارت های مواجهه با آنها و همچنین مسائل فرهنگی و ذیل آن فقر فرهنگی خانواده ها وجود دارد که سطحی از ناپایداری اجتماعی و فرهنگی را برای آنها رقم زده است. کفاف ندادن مستمری بهزیستی و نبود شغل مهم ترین مقولات استخراج شده در بحث اقتصاد بود. مددجویان بر ضعف نهادی و عملکردی نهاد بهزیستی اذعان نمودند. نتایج حاکی از سبک زندگی ناپایدار در سطح اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی است که در این راستا، راهکارهایی برای ارتقای سبک زندگی و کاهش آسیب ها ازجمله مشاوره و آموزش، هماهنگی و همکاری نهادها، ایجاد اشتغال، افزایش مستمری و بازنمایی مثبت از سبک زندگی مددجویان ارائه شد.