ورزش الکترونیک

این پژوهش با هدف بررسی نقش ورزش الکترونیک در رفتار مصرف کنندگان کالای ورزشی در ایران انجام شد. این پژوهش از نوع توصیفی پیمایشی و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری تحقیق افراد بالای 18سال در گروه های ورزشی و ورزش الکترونیک بود که از دو شهر تهران و اهواز به روش تصادفی نمونه گیری شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای براساس دو پرسشنامه بدرینارایانان و همکاران (2015) و عباسی، اسیف و همکاران (2020) در موضوع رفتار مصرف کننده بازار ورزش و ورزش الکترونیک بود. پرسشنامه با استفاده از ابزار الکترونیکی گوگل فرم توزیع شد که تعداد 229 پرسشنامه صحیح بدست آمد. داده ها توسط نرم افزار اسمارت پی ال اس و اس پی اس اس تحلیل شد. یافته ها نشان داد که گرایش به ورزش الکترونیک بر قصد خرید (515/0=β) و تبلیغات دهان به دهان (118/0=β) کالای ورزشی اثر معناداری دارد. همچنین بین گرایش به ورزش الکترونیک با قصد خرید مکمل-های خوراکی (185/0=r)، بلیط مسابقات (225/0=r)، نشریات ورزشی (179/0=r)، وب سایت های ورزشی (236/0=r)، برنامه های ورزشی رادیو (232/0=r) و برنامه های ورزشی تلویزیون (193/0=r) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، اما رابطه معناداری با خرید کفش (123/0=r)، لباس (100/0=r)، وسایل (047/0=r)، عضویت باشگاه (005/0=r) و آموزش علوم ورزشی (003/0=r) دیده نشد. ورزش الکترونیک می تواند در بازاریابی کالای ورزشی نقش داشته و به عنوان عناصر مکان و ترویج در آمیخته بازاریابی مورد توجه باشد. توصیه می شود بازاریابان ورزشی با معرفی برندها در لحظات کلیدی، ارتباط با بازی ها و بازیکنان و ایجاد بستر ارتباط مجازی با بازیکنان ورزش الکترونیک برای پیشبرد روابط عمومی و تبلیغات دهان به دهان، بازار محصولات ورزشی خود را توسعه دهند.

هدف پژوهش حاضر، شناسایی و اعتباریابی راهبردهای مؤثر بر توسعه باشگاه های ورزش الکترونیک در ایران بود. روش پژوهش از نظر گرد آوری داده ها، ترکیبی  به صورت کیفی-کمّی بود. جامعه آماری در بخش کیفی، کارشناسان، مطلعین و خبرگان آشنا با مدیریت مطالعات راهبردی ورزشی، مدیران و مسئولان انجمن ورزش های الکترونیکی مانند مسئول کمیته توسعه و پیشرفت، انجمن ورزش های الکترونیکی بودند. روش نمونه گیری غیراحتمالی با انتخاب هدفمند و با حداکثر تنوع یا ناهمگونی استفاده شد. اندازه نمونه در این پژوهش بر مبنای شاخص اشباع نظری برابر با 16 نفر بود. همچنین جامعه آماری در بخش کمّی، مدیران و مسئولان باشگاه های ورزش الکترونیک و ورزشکاران ورزش الکترونیک برابر با 360 نفر بودند. ابزار پژوهش، مصاحبه های نیمه ساختارمند و پرسش نامه محقق ساخته ای بود که با توجه به کدهای استخراج شده در قسمت کیفی، طراحی شد. تجزیه و تحلیل قسمت کیفی با نرم افزار MAXQDA و قسمت کمّی با نرم افزار مدل معادلات ساختاری AMOS انجام گرفت. نتایج مربوط به راهبردهای مؤثر بر توسعه باشگاه های ورزش الکترونیک در ایران نشان داد که 6 مفهوم و 44 کد نهایی شناسایی و تأیید شد. نتایج مدل به لحاظ اعتباریابی نیز تأیید شد. نتایج نشان داد که راهکارهای راهبردهای آموزشی و پژوهشی، توسعه رقابت های رسمی، بسترسازی جذب حامی مالی، ایجاد تمایز، تعامل با رسانه ها راهبردهای توسعه باشگاه های ورزش الکترونیک را تشکیل دادند.