راهبردهای پاسخ به بحران

هدف: با توجه به آسیب پذیری سازمان ها در برابر عدم قطعیت های محیطی، هیچ سازمانی از بحران مصون نیست. بنابراین آسیب های ناشی از بحران را می توان با اتخاذ استراتژی های صحیح، به حداقل رساند. ازاین رو هدف اصلی پژوهش حاضر ارائه الگویی جامع و دوسوتوان برای گونه شناسی راهبردهای پاسخ به بحران های سازمانی است. طراحی/ روش شناسی/ رویکرد: برای دستیابی به هدف اصلی پژوهش از روش فراترکیب هفت مرحله ای سندلوسکی و باروسو (2006) استفاده شد. از این رو تمامی مقالات مرتبط با هدف پژوهش در پایگاه داده اسکوپوس در بازه 2010 الی 2021 مورد جست و جو قرارگرفته و 678 مقاله یافت شد که پس از بررسی و غربال آن ها بر اساس عنوان، چکیده، محتوا و کیفیت در نهایت 61 مقاله امتیاز لازم را جهت استخراج شاخص ها کسب نمودند. یافته های پژوهش: پس از تجزیه وتحلیل داده ها، 59 شاخص استخراج گردید که این شاخص ها در نهایت در 4 گونه شناسی راهبردی (تهاجمی، تدافعی، تحلیلگر و واکنشی) دسته بندی شدند. محدودیت ها و پیامدها: پژوهش حاضر مقالات علمی-پژوهشی انگلیسی زبان را بررسی کرده است. پژوهش های آتی می توانند مقالات فارسی زبان و سایر اسناد نظیر کتاب ها، مقالات کنفرانسی و... را نیز بررسی کنند. پیامدهای عملی: ایجاد تعادل نزدیک تر بین اکتشاف و بهره برداری، سازمان را قادر می سازد تا از خطر انقراض یا خطر عدم تطبیق با محیط های بحرانی اجتناب کند، یا حداقل آن را بهتر مدیریت کند. همچنین شرکت هایی که هم زمان فعالیت های اکتشافی و بهره بردارانه را دنبال می کنند می توانند در مقایسه با شرکت هایی که بر یکی به قیمت دیگری تمرکز می کنند به عملکرد برتر در بحران ها دست یابند. ابتکار یا ارزش مقاله: پژوهش حاضر یک گونه شناسی از استراتژی های مقابله با بحران را به عنوان توصیه هایی برای مدیران و رهبران سازمان ها ارائه می دهد که می تواند به صورت استراتژیک به کاهش اثرات منفی و مدیریت بحران کمک کند. نوع مقاله: پژوهشی

هدف: در آغاز هر بحرانی، اتخاذ راهبردهای مناسب، برای ایفای نقش رسانه ها به منظور مدیریت وضعیت اهمیت زیادی دارد. در وضعیت عالم گیری کووید 19، رسانه های رسمی و غیررسمی در ایران، برای برآوردن نیازهای اطلاعاتی مردم و همچنین کمک به حل بحران، راهبردهایی را در پیش گرفتند که مطالعه شیوه های واکنش آن ها به بحران در ماه های آغازین را لازم می سازد. با توجه به اینکه پیام های تولیدشده رسانه ها در موقعیت بحران، گویای راهبردهای آن ها برای حل بحران است، مقاله حاضر از نظریه ارتباطات بحران وضعیتی استفاده می کند. روش: در این مقاله محتوای خبری 7 ماه اول همه گیری، در دو رسانه تلویزیون (اخبار ساعت 21) و اینستاگرام، تحلیل محتوای مضمون شده است تا ضمن مطالعه تفاوت ها و شباهت های راهبردهای واکنش به بحران در این دو رسانه، شیوه مدیریت آن ها نیز در این موقعیت آشکار شود. در مجموع 257 خبر مرتبط با ویروس کرونا در پخش خبری ساعت 21، از شبکه اول سیمای جمهوری اسلامی ایران منتشر و 659 محتوای مرتبط با موضوع در صفحات نمونه اینستاگرام تولید شده است که همه آن ها تحلیل مضمون شده اند. یافته ها: یافته ها حضور سه کلان مضمون را در هر دو رسانه نشان می دهد که عبارت اند از: شرایط مواجهه با بیماری، عاملان بحران همه گیری و راه حل های بحران. نتیجه گیری: تطبیق مضامین با راهبردهای واکنش به بحران نشان می دهد که هر دو رسانه از چهار راهبرد چاپلوسی، فاصله گذاری، رنج و سرافکندگی استفاده کرده اند. مطالعه حاضر، هم دلالت هایی برای مدیریت رسانه ها دارد و هم تلاشی است برای غنی ساختن ادبیات پژوهشی در حوزه ارتباطات بحران و جایگاه رسانه ها در پاسخ به بحران.