مدل گونه شناسی

هدف: با توجه به آسیب پذیری سازمان ها در برابر عدم قطعیت های محیطی، هیچ سازمانی از بحران مصون نیست. بنابراین آسیب های ناشی از بحران را می توان با اتخاذ استراتژی های صحیح، به حداقل رساند. ازاین رو هدف اصلی پژوهش حاضر ارائه الگویی جامع و دوسوتوان برای گونه شناسی راهبردهای پاسخ به بحران های سازمانی است. طراحی/ روش شناسی/ رویکرد: برای دستیابی به هدف اصلی پژوهش از روش فراترکیب هفت مرحله ای سندلوسکی و باروسو (2006) استفاده شد. از این رو تمامی مقالات مرتبط با هدف پژوهش در پایگاه داده اسکوپوس در بازه 2010 الی 2021 مورد جست و جو قرارگرفته و 678 مقاله یافت شد که پس از بررسی و غربال آن ها بر اساس عنوان، چکیده، محتوا و کیفیت در نهایت 61 مقاله امتیاز لازم را جهت استخراج شاخص ها کسب نمودند. یافته های پژوهش: پس از تجزیه وتحلیل داده ها، 59 شاخص استخراج گردید که این شاخص ها در نهایت در 4 گونه شناسی راهبردی (تهاجمی، تدافعی، تحلیلگر و واکنشی) دسته بندی شدند. محدودیت ها و پیامدها: پژوهش حاضر مقالات علمی-پژوهشی انگلیسی زبان را بررسی کرده است. پژوهش های آتی می توانند مقالات فارسی زبان و سایر اسناد نظیر کتاب ها، مقالات کنفرانسی و... را نیز بررسی کنند. پیامدهای عملی: ایجاد تعادل نزدیک تر بین اکتشاف و بهره برداری، سازمان را قادر می سازد تا از خطر انقراض یا خطر عدم تطبیق با محیط های بحرانی اجتناب کند، یا حداقل آن را بهتر مدیریت کند. همچنین شرکت هایی که هم زمان فعالیت های اکتشافی و بهره بردارانه را دنبال می کنند می توانند در مقایسه با شرکت هایی که بر یکی به قیمت دیگری تمرکز می کنند به عملکرد برتر در بحران ها دست یابند. ابتکار یا ارزش مقاله: پژوهش حاضر یک گونه شناسی از استراتژی های مقابله با بحران را به عنوان توصیه هایی برای مدیران و رهبران سازمان ها ارائه می دهد که می تواند به صورت استراتژیک به کاهش اثرات منفی و مدیریت بحران کمک کند. نوع مقاله: پژوهشی