بخش بندی تامین کننده

بخش بندی تامین کننده به عنوان یکی از فعالیت های کلیدی مدیریت ارتباط با تامین کننده برای شرکت هایی که دارای تامین کنندگان متعدد می باشند، محسوب می شود که می تواند به عنوان مزیت رقابتی شرکت ها از آن یاد نمود. بخش بندی تامین کننده در دهه اخیر توجه تعداد زیادی از محققان را به خود جلب کرده است. هدف تحقیق حاضر، مرور نظام مند تحقیقات بخش بندی تامین کننده جهت تعیین روند آینده این حوزه تحقیقاتی می باشد. برای این منظور، از مرور نظام مند ادبیات و تحلیل شبکه استنادی همزمان استفاده می شود. بعد از تعیین پروتکل جستجو و شاخص هایی جهت انتخاب مقالات، در نهایت 48 مقاله انتخاب شدند. مقالات انتخاب شده مطابق با گام های روش های مرور نظام مند ادبیات و تحلیل شبکه استنادی مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از بررسی نشان از استقبال محققان از رویکرد پرتفولیو، تکنیک های تصمیم گیری و مدل دو بعدی سود و عرضه در تحقیقات بخش بندی تامین کننده می داد. با بررسی و تحلیل همه جانبه تحقیقات، روند تحقیقاتی آینده پیش بینی شد و این حوزه نیازمند تحقیقات بیشتری در پارادایم های زنجیره تامین، تاثیر بخش بندی تامین کننده بر عملکرد و تحلیل مدیریت ارتباط با تامین کنندگان به عنوان یک کل که بخش بندی تامین کننده یکی از اجزا آن است، می باشد.

تتولیدکنندگان، بمنظور توسعه ی تامین کنندگان استراتژیک خود، آنها را بخش بندی می کنند. بخش بندی تامین کننده موجب ایجاد ارزش و هم افزایی در ارتباط با تامین کننده می شود. هدف این مقاله، ارتباط توسعه ی تامین کننده و بخش بندی تامین کننده با استفاده از سیستم استنتاج عصبی-فازی انطباقی در صنعت خودروسازی ایران است. برای تحقق این هدف، ابتدا برای مقوله های توسعه ی تامین کننده، با استفاده از سه روش، سه سیستم عصبی-فازی طراحی می شوند. سپس با استفاده از دو روش کلاسیک و چهار الگوریتم تکاملی، آنها را بهینه سازی و مناسبترین سیستم عصبی-فازی انتخاب می شود. در مرحله بعد نمره ی توسعه برای 53 تامین کننده از تامین کنندگان استراتژیک صنعت خودرو در چهار مقوله پیش بینی می شود، براساس نمره های بدست آمده، تامین کنندگان بخش بندی می شوند. در نهایت، فعالیتهای لازم برای توسعه ی هرکدام از تامین کنندگان پیشنهاد می شوند. نتایج نشان می دهدکه صنعت خودروسازی ایران در توسعه ی مقوله های ناملموس و محیطی، عملکرد قابل قبولی داشته اما، در توسعه-ی مقوله های ملموس و روابط ضعیف عمل کرده است. بر این اساس، تولیدکنندگان صنعت خودروسازی ایران، باید بترتیب اولویت بکارگیری فعالیتهای مرتبط با توسعه ی روابط، قابلیتهای ملموس، قابلیتهای ناملموس و قابلیتهای محیطی را رعایت کنند. با توجه به اینکه در این حوزه، مطالعات اندکی صورت گرفته است، در پایان، ضمن مقایسه ی این مطالعه با یکی از مطالعات خارجی انجام گرفته، پیشنهاداتی برای صنعت خودروسازی ایران و همچنین پژوهشهای آینده ارائه می شود.