موانع پایداری

انقلاب صنعتی چهارم در حال دگرگونی صنایع تولیدی و خدماتی در سطح دنیا و به ویژه کشورهای پیشرو در این زمینه می باشد. این پدیده، می تواند همزمان فرصتها و تهدیدهای گسترده ای برای صنایع کشورمان به همراه داشته باشد. با تدوین برنامه های راهبردی متناسب با اتکا به توان و مزیتهای رقابتی ایران، می توان ضمن حفظ و ارتقای سطح رقابت پذیری صنایع کشور از این فضای در حال شکل گیری در جهت بهینه سازی فرآیندهای توسعه صنعتی استفاده بهینه نمود. در مقاله حاضر به ارائه الگوی توسعه پایدار با رویکرد انقلاب صنعتی 4 در صنعت خودرو پرداخته شده است. در این مطالعه، سعی شد تا موانع توسعه پایدار و همچنین فرصتهای انقلاب صنعتی 4 در جهت ایجاد توسعه پایدار، با بررسی ادبیات موضوع و نظر خبرگان طی اجرای تکنیک دلفی، شناسایی و دسته بندی گردد. سپس از رویکرد مدلسازی ساختاری تفسیری جهت سطح بندی و تعیین روابط بین موانع پایداری استفاده شد. در گام بعد، فرصتهای انقلاب صنعتی 4 توسط روش AHP فازی، رتبه بندی گردید. در نهایت، با استفاده از نظر خبرگان صنعت خودرو، پیشنهاداتی جهت تخصیص، فرصتهای انقلاب صنعتی 4 برای رفع موانع پایداری ارائه گردید. نتایج بدست آمده نشان داد: 1) بیشترین تاثیر را به ترتیب موانع سیاسی، فنی و اقتصادی بر پایداری و توسعه پایدار در صنعت دارند؛ 2) ابعاد محیطی و اجتماعی به ترتیب بیشترین تاثیر را از موانع سیاسی و فنی می پذیرند؛ 3) در بین فرصتهای انقلاب صنعتی ۴) فرصتهای اطلاعاتی و تکنولوژیکی انقلاب صنعتی 4 دارای بالاترین رتبه و مدیریت زنجیره تامین دارای کمترین رتبه می باشد.

امروزه، اکثر دانشگاه ها شیوه های پایداری را به طور کامل اجرا نمی کنند، چراکه موانعی در مسیر سبز شدن آنها وجود دارد. شناسایی موانع بر سر راه عملیاتی سازی پایداری در دانشگاه ها بسیار حیاتی است، زیرا اگر موانع موجود شناسایی نشود، نمی توان اقدامات اصلاحی برای مقابله با آن ها انجام داد. هدف پژوهش حاضر، کشف موانع فراروی دانشگاه ایلام برای تبدیل شدن به دانشگاه سبز بر اساس مطالعه موردی بود. مشارکت کنندگان 16 نفر از اعضای هیأت علمی و 15 نفر از دانشجویان دانشگاه ایلام بودند که از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. داده های گردآوری شده حاصل از مصاحبه نیمه ساختاریافته در قالب 140 مفهوم و 10 مقوله کدگذاری و تحلیل شدند. موانع بودجه محور، فرهنگی – اجتماعی، آموزشی، پژوهشی، مدیریتی، بروکراتیک، زیربنایی و راهبردی، روانی – نگرشی، انسانی، مدیریت زیست محیطی و فردی به عنوان موانع فراروی دانشگاه ایلام برای تبدیل شدن به دانشگاه سبز شناسایی شدند. نتایج این پژوهش می تواند سازوکار و استراتژی هایی را در جهت رفع این موانع ارائه دهد و برای سایر دانشگاه ها که در حال بررسی روند انتقال خود به پایداری هستند، سودمند باشد. درنتیجه این تحقیق، بخشی از راهکارهایی که توصیه می شود، جذب منابع مالی و درآمدزایی، افزایش برنامه های آموزشی و توانمندسازی کارکنان و دانشجویان، ارتقای تعهد نهادی و همچنین افزایش تحقیقات و همکاری های مرتبط با مسائل زیست محیطی است. درنهایت تنها با هم افزایی تلاش همه ی ذی نفعان، اجرای موفق پردیس سبز در دانشگاه ایلام محقق خواهد شد.