سازمان های حاکمیتی

انتخاب بین «انجام کار در درون سازمان» یا «برون سپاری به منابع بیرونی» یکی از تصمیم هایی است که اغلب مدیران با آن مواجه می شوند. شواهد تجربی و نظری نشان می دهد تصمیم گیری درست در این رابطه، بر کارآیی و پاسخ گویی عملیات سازمان ها تأثیر شایان توجهی دارد. در این تحقیق با استفاده از روش های استخراج و مدل سازی دانش خبرگان، چارچوبی منطقی برای تصمیم گیری درباره برون سپاری در سازمان های حاکمیتی طراحی شده و بر اساس آن سیستم خبره ای توسعه داده شده است. این تحقیق از نظر هدف کاربردی است و داده ها و اطلاعات آن با روش توصیفی و مطالعه موردی جمع آوری شده است. اهداف، شرایط اجتناب ناپذیر، الزامات، شرایط زمینه ای و شرایط تسهیل کننده مؤلفه های اساسی شناسایی شده در فرایند تصمیم گیری درباره برون سپاری محسوب می شوند. این سیستم ضمن ارائه توصیه های منطقی درباره هر فعالیت از نظر برون سپاری، مجموعه فعالیت های ورودی را بر اساس میزان آمادگی برای برون سپاری مرتب می کند. در پایان، سیستم ارائه شده برای فعالیت های مدیریت فناوری اطلاعات و ارتباطات در یکی از سازمان های حاکمیتی نمونه به اجرا درآمد و خروجی ها و نتایج به دست آمده از آن تحلیل شد.

نتایج افزایش بهره وری نیروی انسانی سازمان از مهم ترین اهداف هر سازمانی است. سازمان های نظامی و انتظامی نیز از این امر مستثنی نیستند و برای تحقق اهداف سازمانی شان نظیر تحقق امنیت پایدار نیازمند افزایش بهره وری در کارکنان شان هستند. در این میان عوامل سازمانی وجود دارند که با در نظر گرفتن آنها به عنوان گره های حل مسئله می توان تا حد زیادی بهره وری نیروی انسانی را ارتقا داد. لذا این پژوهش، با هدف شناسایی عوامل سازمانی موثر بر بهره وری عوامل گشت یگان عملیاتی پلیس 110 استان قم صورت گرفته است. این پژوهش، بر اساس نوع هدف کاربردی، به لحاظ نوع روش کیفی و شیوه توصیفی و از نظر رویکرد استقرایی است. جامعه آماری پژوهش، شامل مدیران و فرماندهان انتظامی استان قم و نمونه ی تحقیق به روش نمونه گیری هدفمند از این افراد بود. به منظور جمع آوری داده های کیفی از ابزار مصاحبه و به منظور تجزیه و تحلیل داده های حاصل از مصاحبه ، از تکنیک تحلیل مضمون استفاده شده است. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که عوامل سازمانی نظیر سبک رهبری، ویژگی های شغلی، نظام جبران خدمات، آموزش، پاداش و تنبیه، پشتیبانی و حمایت سازمانی و ارتقای شغلی بر میزان بهره وری عوامل گشت یگان عملیاتی فوریت های پلیسی 110 استان قم تاثیر دارند.

زمینه و هدف : امروزه سازمان ها اهمیت فراوانی برای تأمین سلامت جسمی و روانی کارکنان خود قائل هستند؛ زیرا تحمیل فشارهای شدید ناشی از ماهیت، نوع یا وضعیت نامناسب کار می تواند منجر به تحلیل رفتگی شغلی در آنان شود. بر همین اساس، هدف این پژوهش، شناسایی عوامل مؤثر بر کاهش تحلیل رفتگی شغلی منابع انسانی در سازمان های حاکمیتی ایران است. روش : این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه اجرا، آمیخته اکتشافی (کیفی - کمّی) است. بدین منظور پس از انجام مطالعات اکتشافی و کتابخانه ای، عوامل و مؤلفه های مرتبط از طریق روش دلفی به نظر 30 نفر از خبرگان دانشگاهی و سازمانی رسید و پس از اخذ نظرات اصلاحی آنان درنهایت مدل، مؤلفه ها و ترکیب عوامل مورد اجماع آنان قرار گرفت. در ادامه، به منظور ارزیابی مدل، پرسش نامه ای محقق ساخته در بین 260 نفر از کارکنان سازمان های حاکمیتی استان مازندران که به روش خوشه ای تصادفی انتخاب شدند، توزیع و داده های به دست آمده در این بخش نیز با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی توسط نرم افزار Smart PLS3  تحلیل شد. یافته ها : طبق یافته های پژوهش، چهار دسته عوامل سازمانی، شغلی، فردی و محیطی بر کاهش تحلیل رفتگی شغلی منابع انسانی مؤثر هستند که عوامل فردی با ضریب تأثیر 434/0، بیشترین اثرگذاری را بر کاهش تحلیل رفتگی شغلی در این سازمان ها دارند. نتیجه گیری: در پژوهش حاضر، علاوه بر ابعاد و مؤلفه های شناسایی شده در مطالعات گذشته، ابعاد جدیدی از عوامل مؤثر بر کاهش تحلیل رفتگی شغلی منابع انسانی معرفی و درنهایت، برای آن الگوی جامعی ارائه شد؛ به طوری که میزان پراکندگی یافته های پژوهش های پیشین را کاهش و بر انسجام و یکپارچگی بیشتر تأکید دارد.