ارزشیابی عملکرد آموزشی

هدف از این پژوهش بررسی رابطه ابعاد هوش هیجانی با ارزشیابی عملکرد آموزشی بوده است. جامعه آماری این پژوهش عبارت بود از اعضای هیئت علمی دانشگاه ارومیه در سال 1391. برای انتخاب گروه نمونه، از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای با رعایت نسبت ها استفاده شد و، در مجموع، 200 نفر انتخاب شدند. پژوهش از نوع توصیفی و طرح همبستگی است. برای گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه استاندارد سیبر- شرینگ و پرسشنامه محقق ساخته ارزشیابی عملکرد آموزشی در مقیاس پنج درجه ای لیکرت استفاده شد. داده های پژوهش، پس از جمع آوری، بر اساس فرضیه های پژوهش و با استفاده از تحلیل همبستگی کانونی تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحلیل کانونی با 99 درصد احتمال وجود همبستگی بین دو مجموعه متغیر را تأیید می کند. همچنین، نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که مؤلفه های خودآگاهی ، همدلی، مهارت های اجتماعی، و خودانگیزی پیش بینی کننده های خوبی هستند برای متغیر های ملاک انضباط آموزشی، توان علمی، و شیوه تدریس .

هدف پژوهش حاضر بدست دادن تصویری از وضع موجود ارزشیابی عملکرد آموزشی از دیدگاه اعضای هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبائی و ارائه پیشنهادهایی به منظور اصلاح و بهبود سازوکار ارزشیابی عملکرد آموزشی است. روش پژوهش مورد استفاده، زمینه یابی با استفاده از مصاحبه سازمان یافته و پرسشنامه بوده است. مسأله پژوهش در قالب دو سوال پژوهشی مورد بررسی قرار گرفته است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه اعضای هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبائی درسال تحصیلی 90- 1389 که از آن نمونه ای به تعداد 200 نفر و به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده های مورد نیاز، پرسشنامه محقق ساخته بود. در مجموع داده های 125 پرسشنامه تکمیل شده، تحلیل شد. یافته ها بیانگر ناکارآمدی سازوکار کنونی ارزشیابی عملکرد آموزشی و عدم رضایت اعضای هیأت علمی از آن است. 56 درصد از افراد مورد مطالعه بر این باور بودند که فرم کنونی ارزشیابی دانشجو از استاد نیازمند اصلاح است. در پایان پیشنهادهایی به منظور اصلاح و بهبود روش های ارزشیابی عملکرد آموزشی اعضای هیأت علمی ارائه شده است.