اعتراضات صنفی

زمینه و هدف: هدف از این پژوهش ، اثبات نقش مؤثر کلانتری ها در زمینه پیشگیری از اعتراضات صنفی و تعیین عوامل اصلی مؤثر بر کمیت و کیفیت اقدامات کلانتری ها در این باره است. اهداف این پژوهش به طور کلی شناخت دقیق میزان نقش ، توان و اقدامات کلانتری ها در پیشگیری از اعتراضات صنفی؛ ارایه تعریف دقیقی از عوامل مؤثر بر کمیت و کیفیت اقدامات کلانتری ها در این زمینه و تلاش برای نیل به راهکارهای مناسب جهت بهینه سازی اقدامات و وضعیت کلانتری ها در راستای انجام مأموریت ها است. روش: روش تحقیق در این پژوهش، پس رویدادی بوده و با تکیه به روش پیمایشی صورت گرفته است. جامعه آماری کلانتری های شهر تهران (تهران بزرگ) و روش نمونه گیری بدین صورت بوده که 20 کلانتری از 83 کلانتری تهران بزرگ به صورت تصادفی ساده از بین 9 سرکلانتری موجود انتخاب و مورد بررسی قرار گرفته است. یافته ها: عدم نیاز به مداخله یگان های ضد اغتشاش در اغلب موارد و استفاده از تکنیک مذاکره توسط پلیس برای پیشگیری از گسترش اعتراضات، حضور کارکنان کلانتری در صحنه از آغاز اعتراضات تا پایان، عدم برخورد و مقابله خشونت آمیز با معترضین می تواند از عوامل مؤثر در مدیریت انتظامی باشد. نتیجه گیری : نتایج تحقیق نشان می دهد که بر خلاف تصور عمومی مدیران کارکنان ناجا، کلانتری های تهران بزرگ در مراحل پیش بینی و پیشگیری از اعتراضات صنفی تاثیر زیادی داشته اند. عوامل مؤثر بر کمیت و کیفیت اقدامات کلانتری ها در اعتراضات صنفی نیز به ترتیب اولویت : دستورات سلسله مراتب فرماندهی ، اقتدار و کارآیی کلانتری و شرایط موجود در صحنه بوده است. در عین حال سایر یافته های تحقیق نشان می دهد که کمبودهای موجود در کلانتری ها از حیث نیروی انسانی و امکانات و تجهیزات، تأثیر منفی بر کیفیت انجام مأموریت ها از سوی آنها داشته است.

اعتراض های صنفی- اجتماعی در ایران از دیماه 1396 به این سو را می توان به عنوان نقطه عطف و تعیین کننده تلقی کرد زیرا به لحاظ ماهوی، تاکتیکی و شکلی تا حد زیادی از اعتراض های پیشین متمایز هستند. این پژوهش در راستای نظریه سیاست خیابان و با روش پژوهش اکتشافی و روش جمع آوری داده ها از نوع تحلیل محتوای مطالبات و شعارهای معترضان صنفی و اجتماعی و نیز اظهارات کارشناسان انجام شده است. پرسش مقاله این است که مهمترین تمایزهای ماهوی و شکلی اعتراض های صنفی و اجتماعی از دیماه 1396 به این سو از اعتراض های گذشته چیستند و چرا روی داده اند؟ مهمترین یافته های این پژوهش آن است که این اعتراض ها به لحاظ ماهوی از نوع خودانگیخته و مستقیم در خیابان، بدون رهبر، نوآوری در تاکتیک مبارزاتی، بی اعتمادی به تشکل های صنفی و مدنی، مستمر و زنجیروار، ارتباطات افقی با اعتراض های مشابه و ویژگی های دیگر بوده اند. داده ها و اطلاعات برآمده از تحلیل محتوای مطالبات و شعارهای معترضان و اظهارات کارشناسان نشان می دهد که به ترتیب متغیرهای اقتصادی- معیشتی، سیاسی، اجتماعی، انگیزشی، محیط زیستی و حقوقی در این اعتراض ها تأثیرگذار بوده اند اما متغیر اقتصادی و معیشتی از بالاترین و بیشترین نقش برخوردار بوده است.