فراگیران زبان انگلیسی

گرچه پژوهشگران به عوامل عدم انگیزش زبان آموزان پرداخته اند، تا کنون تحقیقات اندکی در مورد راهبردهایی زبان آموزان برای کاهش عدم انگیزش انجام شده است. بدین منظور، پژوهش حاضر برای بررسی عوامل مرتبط با عدم انگیزش و راهبردهای زبان آموزان برای مقابله با آن انجام شد. شرکت کنندگان در این مطالعه 30 زبان آموز ایرانی در سطوح مختلف بسندگی زبانی بودند که بر اساس روش نمونه گیری قابل دسترس از بین زبان آموزان آموزشگاه های مختلف زبان انتخاب شدند. این پژوهش از طریق روش تحقیق کیفی با استفاده از مصاحبه استفاده شد. داده ها با مصاحبه نیمه ساختاریافته درمورد نگرش زبان آموزان به عوامل موثر بر کاهش انگیزش و راهبردهای مورد استفاده برای مقابله با آن جمع آوری شد. نتایج تحلیل محتوایی حاکی از آن است که زبان آموزان از پنج عامل کاهش انگیزش از جمله روش آموزش، شخصیت معلم، خصوصیات همکلاسی ها، اضطراب، و شرایط فیزیکی کلاس نام بردند. زبان آموزان همچنین درس خواندن در زمان خاص از روز، مطالعه با همکلاسی هایی که دانش انگلیسی بهتری دارند، معلم مهربان، شوخی و طنز به زبان انگلیسی توسط معلم و انجام فعالیت های جالب و بازی در کلاس را به عنوان راهبردهای مقابله با عوامل موثر بر کاهش انگیزش نام بردند. بر اساس یافته ها، پیشنهاد می شود که معلمان برای کمک به زبان آموزان از راهبرد های مقابله با عوامل موثر بر کاهش انگیزش استفاده کنند.

زمینه: دانش دستور زبان در فراگیری هر زبان و ارتباطات زبانی شفاهی و مکتوبب از اهمیت شایانی برخوردار است (اساعیل و ددی، 2021). از طرفی، استفاده از راهبردهای یادگیری خود نظم جویی در این زمینه مورد توجه بوده است (پاولاک، 2018؛ لی، 2022). از سوی دیگر نقش سبک های هویت به عنوان عامل میانجی گر در بعد آموزش و یادگیری مورد توجه قرار گرفته است برزونسکی و کوک (2005). در این میان، در حوزه آموزش زبان دوم استفاده از راهبردهای یادگیری خود نظم جویی و نقش میانجی گر سبک هویت در فراگیری دستور زبان همچنان نیازمند مطالعه بیشتر است. هدف: این پژوهش به بررسی اثربخشی راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و سبک های هویت در فراگیری جملات موصولی در دستور زبان انگلیسی می پردازد. روش: برای این منظور، 60 نفر از فراگیران زبان انگلیسی انتخاب و به طور تصادفی در یک گروه گواه و یک گروه آزمایشی قرار گرفتند. جهت اطمینان از همگن بودن فراگیران در دانش جملات موصولی، از پیش آزمون جملات موصولی انگلیسی استفاده شد. سپس، پرسشنامه پینتریش و دی گروت (1990) در خصوص استفاده از راهبرد های یادگیری خود نظم جویی توزیع گردید. همچنین، گروه آزمایش با این راهبرد ها آشنا شدند تا از آن ها استفاده کنند. به دنبال آن، پرسشنامه سبک هویت بروزنسکی (1992) به گروه آزمایش داده شد. سپس، پس آزمون جملات موصولی تکرار شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و تحلیل یکسویه واریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس حاکی از تأثیر معنادار راهبرد های یادگیری خود نظم جویی در فراگیری جملات موصولی با (0/01 p<) اندازه اثر زیاد (0/83 eta=) بود. اما، طبق نتایج حاصل از تحلیل واریانس یکسویه هیچ یک از سه سبک هویت نقش میانجی گر در این تأثیرگذاری نداشته است (0/05 p>). نتیجه گیری: براساس نتایج به دست آمده، می توان نتیجه گرفت که آگاهی از راهبرد های یادگیری خود نظم جویی می تواند میزان یادگیری دستور زبان هدف را افزایش دهد. بنابراین استفاده از نتایج این مطالعه به معلمان، متخصصان و سیاست گذاران آموزشی توصیه می شود.