خودپنداره جسمانی

هدف پژوهش بررسی تأثیر خودگویی بر قدرت عضلانی، خودپنداره جسمانی و خودکارآمدی در ورزشکار مبتدی  بود. 50 دختر با میانگین سنی5/2 ± 15 سال، شرکت کنندگان پژوهش حاضر را تشکیل دادند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به 5 گروه خودگویی آموزشی آشکار و پنهان، خودگویی انگیزشی آشکار و پنهان و کنترل تقسیم شدند. نتایج در آزمون پیگیری، برای متغیرهای قدرت عضلانی جلو ران، دو قلو و لانچ پا راست نشان داد گروه خودگویی آموزشی پنهان دارای قدرت عضلانی بالاتری نسبت به سایر گروه ها بودند (05/0 P< ). برای متغیر قدرت لانچ پا چپ و قدرت عضلانی پشت ران گروه های خودگویی آموزشی و انگیزشی پنهان قدرت عضلانی بالاتری داشتند (05/0 P< ). گروه خودگویی انگیزشی آشکار دارای بالاترین میانگین خودکارآمدی تکلیف و خودپنداره جسمانی بود. در نتیجه مربیان جهت ارتقأ قدرت عضلانی پایین تنه، خودکار آمدی تکلیف و خودپنداره از تکنیک هایی خودگویی آموزشی و انگیزشی پنهان استفاده کنند.

 هدف کلی تحقیق حاضر ، مقایسه تاثیر یک دوره تمرین پیلاتس و اینتروال تاباتا افزایشی بر روی خودپنداره جسمانی و استرس شغلی زنان کارمند شرکت مهندسی و توسعه نفت بوده است . نمونه های این تحقیق را 63 نفر به صورت در دسترس هدفمندازکارمندان زن شرکت مهندسی و توسعه نفت با دامنه سنی 30 – 50 سال تشکیل دادند. ابزاری که برای جمع آوری اطلاعات در مورد متغیر خودپنداره جسمانی مورد استفاده قرار گرفت ، پرسشنامه خودپنداره جسمانی مارش و همکاران با 56 سوال و 10 خرده مقیاس بود و ابزاری که برای جمع آوری اطلاعات در مورد متغیر استرس شغلی مورد استفاده قرار گرفت ، پرسشنامه استرس شغلی HSE با 35 سوال و 7 خرده مقیاس بود. برای تجزیه تحلیل داده های آماری پس از تعیین نرمال بودن داده ها با استفاده آزمون t برای داده های نرمال وبرای ارزیابی بین متغیرهای تحقیق از آزمون ANOVA استفاده شد.کلیه تجزیه وتحلیل های آماری با استفاده از نرم افزارSPSS با ویرایش 19 انجام شد . یافته ها : نتایج این تحقیق نشان داد که بین اثرتمرینات پیلاتس واینتروال تاباتا برروی خودپنداره جسمانی کارمندان تفاوت وجود دارد و خودپنداره جسمانی گروه تاباتا نسبت به گروه پیلاتس و کنترل از میانگین بالاتری برخوردار است اما بین اثرتمرینات پیلاتس و اینتروال تاباتا بر روی استرس شغلی کارمندان تفاوت وجود ندارد اما تمرینات پیلاتس و تاباتا در مقایسه با گروه کنترل از میانگین بالاتری برخوردارند . از طرفی نتایج تحقیق نشان داد که میانگین پس آزمون خودپنداره جسمانی واسترس شغلی کارمندان درهردو گروه بطور معنی داری از میانگین پیش آزمون خودشان و همچنین گروه کنترل بهتر بوده است. نتیجه گیری : براساس نتایج تحقیق ، تمرینات پیلاتس و اینتروال تاباتا در افزایش خودپنداره و کاهش استرس شغلی کارمندان زن شرکت مهندسی و توسعه نفت اثر مثبت داشته اند. این نتیجه حاکی از آن است که افراد با دارا بودن قابلیت های جسمانی و توانایی ورزشی بالا موجب افزایش عزت نفس و نگرش مثبت از شایستگی های بدن و همچنین با عملکرد بهینه فشار روحی و اضطراب و استرس کمتری را تجربه خواهد کرد.بنابراین پیشنهاد میشود برای فعالیتهای بدنی پیلاتس واینتروال تاباتا برنامه ریزی وتخصیص اعتبارات ویژه و اجرای آنها بصورت مرتب و درساعات اداری اقدام شود تا افراد ضمن برخورداری از سلامت جسمانی و روانی در زندگی ، بهبود خودپنداره بدنی و کاهش استرس شغلی تجربه کرده و متعاقب آن سبب افزایش راندمان کار و کاهش هزینه های جبرانی شوند.